Afscheid van oma Vaals en het leven gaat door.

Mijn liefste omaatje, Georgens overgrootoma is helaas overleden. Ze werd maar liefst 90 jaar. Ze sloeg geen feest over, wist altijd precies wat iedereen aan had of wat er verteld werd. Een mening over politiek, de actualiteit of nieuwe rage, mijn oma had altijd haar woordje klaar. Ze was belezen, zeer geïnteresseerd in het wel en wee van haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Kortom een leuk mens, als ze je mocht en als je haar mocht en in mijn geval was dat zeker zo. De adoptie van Georgens heeft ze ook op de voet gevolgd. De kinderen waren altijd welkom ondanks dat ze al op leeftijd was. En nu is ze er niet meer, ons lieve omaatje. Ze is in de hemel en dat zouden we ook wel eens even haarfijn proberen uit te leggen aan onze zoon.

We zaten aan tafel en zochten een beetje aarzelend naar de juiste woorden om duidelijk te maken wat er met oma Vaals gebeurd was. Het ging een beetje als volgt: “ Georgens je kent oma Vaals wel hé? Die lieve, hele oude oma. Ze was een beetje ziek en heel erg oud en moe. Nu is ze dood en is ze naar de hemel, ehhhhhh ze is een sterretje geworden….. snap je????”
Georgens luistert aandachtig en knikt. Ja, dat weet ik…. Dat is net als de opa van Chayenne die is ook in de hemel omdat hij dood is. Dat heeft juf Maril verteld. Ik maak wel een kunstwerk voor haar met roze glitters, dat vind ze denk ik wel mooi. O.k. dusssss… dat weet je ook al. Wat goed zeg roep ik opgelucht. Toch wel handig dat “thema gezin”… op school. Misschien verteld juf ook al van de bloemetjes en de bijtjes ;-O

Maar goed de begrafenis op maandag riep toch wel weer heel wat vragen op bij ons mannetje. Georgens ging mee naar de kerk en zat braaf bij papa op schoot. Hij had zijn kunstwerk bij de foto van oma Vaals gelegd en zat vol verwachting te kijken en luisteren… Totdat de stroom vragen op gang kwam….”wanneer komt oma nou?, waar is oma nou?, wat zit er in die kist?, wat zegt die mijnheer over oma Vaals? Ik zie de hemel hier niet… Toen de offertafel gereed werd gemaakt ging Georgens helemaal los. Wat is dat allemaal? Maurice;”ehhhh… dat is het brood van Jezus en de offerwijn. Daar gaat de pastoor straks een hapje van nemen en een slokje van drinken.” “Dat wil ik ook” roept Georgens meteen. En later blijkt dat hij dit ook echt meent.

De kerk is goed gevuld en de rij voor de communie is heel lang. Oma was een bekende dame in het dorp. Georgens wiebelt ongeduldig van het ene op het andere been. Plotseling maakt hij een schijnbeweging en voor dat we het goed en wel doorhebben heeft hij een plaatsje veroverd in de rij die ter communie gaat. Maurice roept Georgens terug maar hij geeft geen krimp. Hij staat immers bijna bij de gulle gever. Nog een voorganger scheidt hem van zijn felbegeerde “stukje brood van Jezus”… Maurice wurmt zich langs de rij door. Georgens staat inmiddels met een big smile voor de pastoor. Die is zo te zien niet erg verbaasd over de kleine bruine kostganger. Geduldig legt hij zijn hand op de krullenbol en maakt een mooi kruisje op het voorhoofd van Georgens. Teleurgesteld stamelt deze dat hij een stukje brood wil…maar daar is papa al…. Maurice neemt Georgens kordaat bij de hand. Even later zitten ze weer gebroederlijk naast me. Ik geef mijn kleine held maar een snoepje om op te zuigen voordat hij achter de kelk aan gaat om een slok wijn te proeven.

Nee, we mogen wel constateren dat onze zoon niet echt bang, verlegen of kleinzerig uitgevallen is. Bij de hopoogst feesten van de Gulpener demonstreerde hij dat ook nog eens duidelijk door samen met neef Keez eerste rang te gaan staan bij de roofvogel demo. Uilen en vogels aaien? Geen probleem de kleine binken draaiden hun hand er niet voor om. Het werden mooie plaatjes… ;-)