ie, wie, waai, weg!

Wat een weertje vandaag. Dat is toch niets voor een Haitiaantje dat amper een paar weekjes in Nederland is! Georgens is niet van suiker maar met dit weer stuur je je hond nog niet de straat op! Nog even de laatste slaapberichten van de kleine man. Gisterenavond kon Georgens voor 22.00 uur de slaap niet vatten. Hij had 's middags veel te lang in de buggy van zijn middagdutje genoten (2 uur) en was tegen de avond nog echt niet moe! Maar wij wel! Dus na eerst een dik half uur verzorging en daarna 1,5 uur met mama proberen te slapen mocht papa het van mama overnemen die was helemaal gaar van de rondjes bed, stoel, wc, potje, auto's kijken, beestjes goede nacht wensen, etc. En jullie raden het al! Maurice stond natuurlijk weer na 20 minuten beneden en had het klusje geklaard. Wat is hij toch goed ;-)

Aldus vanochtend op tijd opgestaan en gezien de weersomstandigheden collectief ( inclusief G.G.) dat we er een klusdag van zouden maken. Mama en Georgens begonnen in ieder geval met schone handen na een gezellige douchebeurt. Is trouwens ook wel grappig; Georgens durft niet alleen onder de douche te staan. Hij is bang dat hij onderuitglipt dus staat hij altijd tussen mijn benen of liever nog wil hij op de arm. Z'n tongetje hangt dan standaard uit z'n mond en hij probeert alle druppels douchewater netjes op te vangen. Maar dan moet ik natuurlijk goed opletten dat hij geen zeep of shampoo van mij in z'n oogjes en mondje krijgt. Hij blijft liever staan totdat ik samen even met hem ga zitten en hij weer snapt dat hij dan niet kan vallen. En dan zit hij rustig, ontspannen te spelen totdat we klaar zijn.

Maar goed dat even terzijde. We gingen vandaag dus klussen en dat is een hele uitdaging met een kindje van bijna 2,5 om je heen die continu mee wil kijken en liever nog wil helpen. We hadden het plan opgevat om een van de keukenkasten naar onze slaapkamer te verhuizen om deze als commode voor Georgens te gebruiken. Maar dat betekende dat we de hele inhoud van alle keukenlades en kastjes moesten reorganiseren en een selectie van spullen moesten maken die weg konden. Wij alles sorteren en hoopjes maken en Georgens liep tussen de hoopjes door de zaken weer te herrangschikken (en bedankt!). Ons geheugen werd flink getest om steeds maar weer de juiste spullen weer terug te vinden die Georgens in zijn enthousiasme verplaatst had.

Uiteindelijk hebben we hem aan de speelgoedkassa gezet waar hij lekker op te keer ging totdat… papa de kast ging demonteren! Ha, dat was geweldig natuurlijk. Georgens was er weer als de kippen bij! Hij liep als een druk baasje om Maurice heen te dansen en maar brabbelen en brabbelen dat het een lieve lust was! Het leek wel of hij live verslag wilde doen van wat hij allemaal zag gebeuren! Maurice testte gelijk ook maar even zijn nieuwe boormachine maar dat was toch net even teveel voor onze kleine klusjesman. Hij schrok zich een hoedje van het geluid en sprong gauw bij me op schoot.

Toen alle delen gedemonteerd waren moest alles naar boven verhuisd worden en Georgens, die hielp mee. Hij liep stoer wel 5 keer met papa de 2 lange trappen op met in zijn hand een schroefje of een dopje! Tijdens de lunch gingen zijn boterhammen er dan ook in als koek! We vertelden hem hoe trots we op hem waren! Weer vroeg hij om onze handen en keek ons stralend aan. Toen we daarna met al onze handjes in elkaar een liedje inzetten was de pret voor hem compleet. Hij gooide er zelf nog even een wave achteraan en toen konden we weer verder. Maurice ging nog even naar de apotheek en de bouwmarkt en Georgens hielp mama met het inruimen van de tot commode gebombardeerde keukenkast. En nog was ons mannetje niet moe. Zelfs tv-kijken op bed hielp niet om even een middagdutje te doen. Dan maar weer aan het werk. De was moest gesorteerd en in de droger en wasmachine gedaan worden en er lag nog een berg strijk dus op naar een etage hoger en aan de slag.

Om 16.00 uur laste ik met Georgens een pauze in en kroop ik even met mijn rakkertje achter de computer. Om 16.15 uur viel mijn handyman pardoes op schoot in slaap. Dat is natuurlijk geen goede timing maar hij was echt helemaal weg. Ik maakte dus maar weer een bedje op kantoor waar hij tot 17.00 uur mocht slapen. Anders zouden we helemaal uit het slaapritme raken. Toen Maurice thuiskwam heeft hij hem lief wakker geknuffeld maar dat was nog niet makkelijk. Als Georgens een keer slaapt dan is hij in zijn eerste slaap ook echt in een diepe slaap. Toen hij eenmaal wakker werd was hij heel boos en hij bleef ook boos.

Hij wilde eerst alleen maar op de arm en daarna wilden hij niets meer van ons weten en moest hij heel hard huilen. Toen de soep met pannenkoeken op tafel kwam was het leed geleden. Toch blijft dat ’s middags slapen een probleem. Hoe krijgen we daar ritme in? Hij wil gewoon niet overdag naar bed maar is toch moe want als we lang genoeg met hem wandelen of in de auto zitten tussen 13.00-15.00 uur dan valt hij wel in slaap.

Vanavond was Maurice de "bedman" nou ja, voor even dan, want om 21.00 uur mocht ik het overnemen om vervolgens met een smile 10 minuten later de aftocht te kunnen blazen.

Het klussende drietal op een winderige, druilerige maandag in november.