Woezelige woensdag!

AAAACCCHHHH. Gisteren die mooie puzzel van Woezel en Pip die Georgens van Dilini gekregen heeft per abuis bij de Siesterwieten laten staan! Sorry! Maar een goed excuus om 'm volgende week te brengen ;-)?

Moeders heeft vannacht bar slecht geslapen. Na een mooie documentaire over Haiti pas om 00.30 uur gaan slapen en om 03.30 uur weer wakker en toen niet meer kunnen slapen tot 06.30 uur. Om 08.00 uur stond ons mannetje aan bed en moesten we ook meteen opstaan omdat we (dachten we) om 11.00 uur in het ziekenhuis moesten zijn. Vandaag kwam ook Annie onze hulp en die wilde Georgens natuurlijk ook even leren kennen. dus maar opgestaan en aangekleed. Na een telefoontje met het ziekenhuis bleek de afspraak ook daar verkeerd in de agenda te staan. Uiteindelijk werden we teruggebeld en mochten we vanmiddag om 15.00 uur bij de tropenarts komen. Mireille en Georgens zijn toen even gezellig bij Iris en Diana op bezoek gegaan en papa heeft lekker thuis wat klusjes gedaan. Spelen met Iris was natuurlijk weer een feest vooral de grote ballenbak was super! Voor de lunch weer huiswaarts gekeerd en natuurlijk wilde ons mannetje weer geen middagdutje doen. We zijn om 14.30 uur maar richting Atrium vertrokken om toch maar vooral op tijd te zijn.

Eerst even een ponsplaatje maken en daarna door naar de kinderpoli. Daar werden we allerhartelijkst ontvangen. Dr. Bousari had het zelfde huidkleurtje als Georgens en het klikte goed tussen die twee. Hij stelde wat vragen en vulde veel formulieren in. Georgens werd gewogen ( 11,9 kg) en gemeten (88 cm.) en toen mocht hij even op het grote bed liggen en keek de dokter naar zijn buikje, nekje ( dit was overigens ringworm een soort schimmel die goed met zalf te behandelen is) en luisterde z'n longetjes af. We stelden nog een paar vragen o.a. over de vaccinatie voor de Mexicaanse griep maar daar kwam niet echt een advies uit voort. Je moet als ouders zelf de beslissing nemen of je al dan niet vaccineert. Moeilijk hoor. We vragen ons af wat de andere ouders hiermee doen.

Georgens was al die tijd heel rustig en meegaand en speelde wat op de onderzoekkamer. Toen kregen we een waslijst met opdrachten. Georgens zijn plasje en 3 verschillende poepjes moesten verzameld worden, 6 buisjes bloed geprikt, een longfoto zou nog gemaakt moeten worden, het medische dossier van hem moest worden gekopieerd en de inentingen moesten via het inentingen bureau worden opgepakt etc. etc. Het plasje werd op een slimme manier via een zakje op zijn plassertje opgevangen. Dat kon allemaal gewoon al omgedaan worden op de kinderpoli en later bleek dat hij ook keurig een plasje had gedaan.

Ze waren ook zo aardig om alvast wonderzalf op z'n handjes te smeren zodat die wat verdoofd waren voor de prikken. Alleen Georgens wilde de zalf er steeds vanaf halen en opeten. Toen hebben we z'n handjes ingepakt en dat vond hij eigenlijk wel stoer. Van de afdeling kreeg hij nog een lieve troostbeer omdat hij zo dapper was geweest en toen zijn we op pad gegaan om de foto's van z'n longen te laten maken. Helaas konden we op die afdeling niet meteen terecht en moeten we daar dus nog een keer voor terug.

Op naar de kinderafdeling op de 13e etage dan maar voor die akelige prikken. Wij hadden inmiddels klotsende oksels van het ziekenhuis- avontuur niet alleen de missies die we moesten volbrengen maar vooral de temperatuur op de kinderafdelingen... Bloedje heet was het overal. Anyway wij dus naar boven en daar waren weer 2 hele aardige zusters die ons opvingen. Georgens was inmiddels total loss, en viel zowat in de buggy in slaap. Best handig want zo zou hij misschien de prikken niet zo erg voelen. Maurice wordt al naar als hij aan prikken denkt, dus mama nam maar even het voortouw. Georgens was net even weggedommeld toen de eerste naald in z'n handje ging hij keek verbaasd op en net toen hij z'n handje wilde terugtrekken toverde mama een heerlijke banaan voor z'n neus. Nou die wilde onze kanjer wel graag even wegwerken. De zusters konden rustig hun gang gaan totdat de banaan op was. Eens kijken of het zonder banaan ook lukte en jawel hoor. Georgens keek geboeid naar de de naald die nu inmiddels in z'n andere handje ging want het wilde niet zo vlotten aan de linkerkant. PFFF een half uur lang werden druppeltje voor druppeltje 6 buisjes gevuld. En al die tijd gaf die bikkel geen kick en bleef hij lief zitten. We waren echt positief verrast. Wat een vertrouwen heeft dat mannetje toch in mensen zo mooi om te zien.

Om 17.30 uur liepen wij trots en opgelucht het Atrium uit en knuffelde onze schat eens even lekker.

Inmiddels ligt hij lekker te slapen en wij zullen niet veel later volgen wat het was me een woezelig dagje weer!

Daaaaaaaaaaaaaaaaag,

Maurice, Georgens en Mireille