De tweede schoolweek van Georgens….

De tweede schoolweek zit er alweer op ;-) We komen zowaar al een beetje in een ritme. Om elke ochtend weer op tijd de eindstreep te halen houden we elke ochtend een wedstrijdje aankleden! Heel handig hoor vooral ook omdat Georgens altijd wint…Hoe zou dat toch komen ????? Hij ligt helemaal dubbel omdat wij maar steeds niet “snel” genoeg zijn… duhhhuuuhhh. Alleen het ontbijt is nog steeds een beetje hangen en wurgen. Maaltijden zijn momenteel toch al een beetje bijzaak. Het is altijd weer een verrassing wat hij mee terugneemt aan lunchgerechten. Een broodtrommeltje met korstjes en een halve opgepeuzelde banaan zijn geen uitzondering. Te druk met andere dingen meent hij als we ernaar vragen. De korstjes mag hij dan lekker thuis opeten ;-) Ja, zo zijn we dan ook wel weer.

De afgelopen week heeft Georgens alweer heel wat beleefd op school. Inmiddels kent hij alweer wat meer kindjes en heeft hij naast juf Maril ook op vrijdag juffrouw Sonja leren kennen. Allemaal ervaren dames die wel van wanten weten met die kleine rakkers. Elke dag starten ze volgens onze bink met een welkomstlied om in de stemming te komen zo schatten we in…. Hup, weg met die ochtendhumeurtjes gewoon lekker even de keeltjes losmaken. Of dat nog nodig is bij sommigen is de vraag, maar goed ;-) Georgens zit in een groepje van 11 kindjes een z.g. instroomgroepje dat gedurende het schooljaar steeds groter zal worden met kindjes die wat later in het schooljaar starten. Wellicht komt straks Owen, het vriendje van Kakelbont ook wel in de groep van Georgens. Dat zou leuk zijn. De jongens hopen er in ieder geval wel op.

Afijn, vorige week werd er in ieder geval weer flink gesport in de gymzaal maar werd er ook geknutseld. Het thema was figuren. Georgens mocht kiezen of hij een bruin poppetje of roze poppetje wilde knutselen van rechthoeken, vierkanten en rondjes. Hij koos voor roze want hij wilde mama maken zo vertelde hij. Dat viel me mee want er waren aan het einde van de week wel wat andere tekenen… Vrijdagochtend bracht ik Georgens naar school en wachtte geduldig samen met de andere ouders op de blauwe stip tot de juf kwam. Plotseling gebaarde mijnheer druk dat ik maar alvast moest gaan… Druk wapperend met zijn handje dirigeerde hij me richting hekwerk. Hij zou zijn eigen boontjes wel doppen, dat straalde in ieder geval aan alle kanten er van af. Vol ongeloof keek ik hem aan. Hij zei “mama ga nou” en wierp me ook nog bemoedigend een kushandje toe… Achter het hekwerk bleef ik stomverbaasd en wat plompverloren naar dat eigenwijze smoeltje staren.

De directrice van de school had het allemaal met een big smile gadegeslagen en kwam me even een hart onder de riem steken. We kwamen samen tot de conclusie dat hij de instructies van juf Maril wel wat erg letterlijk had genomen…”alle ouders brengen de kindjes tot aan de streep, zeggen dag en gaan dan naar huis”..…Dit om te voorkomen dat het afscheid voor sommigen een moeilijk punt blijft. Natuurlijk wist ik wel dat er met het naar schoolgaan een nieuwe periode van loslaten was aangebroken, maar dat onze zoon meteen de tweede week zich al niet meer met zijn moeder op het schoolplein wilde vertonen ging met toch wat al te rap ;-) Gelukkig was ik niet de enige die veld moest ruimen. Maurice was schijnbaar de dag ervoor precies hetzelfde overkomen bekende hij toen ik pruilend mijn verhaal deed. Gelukkig is Georgens daarin dan wel weer heel consequent!