Sinterklaas kapoentje gooi wat in mijn….

Sinterklaas is in het land maar het lijkt nog niet echt tot Georgens te zijn doorgedrongen. Vorig jaar kwam hij omstreeks november zelf net ingevlogen uit een warm land en mocht hij de goedheiligman met zijn pieterbazen al een keer ontmoeten. Dat heeft indertijd niet al te veel indruk gemaakt. Ondanks dat hij in pietenpak gehuld, menig pakje had uitgepakt kon de kindervriend uit Spanje dit jaar nog niet rekenen op een warme ontvangst door Georgens.

Nu waren de omstandigheden voor een feestelijk onthaal ook niet optimaal. Vorige week zondag bracht de stoomschuit een bezoek aan Heerlen! Door weer en wind ( maar vooral ook veel regen), wist de Sint met zijn Pieten het podium in de binnenstad te bereiken. Georgens had er geen weet van, maar als ouder denk je dan toch dat je kind dit evenement absoluut niet mag missen ( duuuhuuu!). Dus Georgens dik ingepakt in de buggy met regentent gezet. Moeders gewapend met paraplu, duwde vervolgens met ferme tegenwind het gevaarte op wielen richting Heerlen-Centrum.

De regentent deed goed dienst maar belemmerde enigszins het zicht op de stoomschuit voor onze spruit. Dus piepte even later de neus van ons kleine pietje in spe onder de tent uit om toch het schip wat beter te kunnen zien. Hij was zeer onder de indruk van de blauwe schuit van de Winkbulle die voor de gelegenheid tijdelijk was omgetoverd of omgedoopt tot Stoomboot. Georgens vroeg zelfs stoer of hij niet even op de boot mocht kijken.

De pieten op het plein lieten zich overigens niet onder krijgen door het kille, Hollandse weer. Ze liepen vrolijk in het rond en waren heus niet kinderachtig in het delen van de pepernoten en snoepgoed. Georgens kreeg van een Piet met een prachtige, glinsterende beugel, zelfs in zijn tentje een grote hand vol pepernoten. Ha! Dat was gezellig, smikkelen in mijn eigen tentje, dacht onze kleine baas.

Moeders stond inmiddels helemaal weg te kleumen op het plein en probeerde uit alle macht te constateren uit welke richting die akelige wind toch kwam. Immers iedereen kent het wel; sta je in de verkeerde richting dan klapt bij de minste of geringste windhoos pardoes je plu in een keer compleet in de verkeerde richting. Wat er dan van overblijft, is een zielig gevalletje en zie dat dan nog maar weer eens in de juiste plooi terug te krijgen.

Afijn, ik stond dus te worstelen met mijn plu en jawel hoor, een windvlaag van de verkeerde kant….en….weg was mijn paraplu. In een flits rende ik van de buggy weg, achter mijn plu aan. Ongeveer 25 meter verderop werd hij door het winkelende publiek met “gevaar” voor eigen leven opgevangen. Ondertussen hadden omstanders en zwarte Piet zich even over mijn pepernotenheld in de buggy ontfermd die er ook maar meteen vandoor ging omdat ik verzuimd had de rem erop te zetten.

Vriendelijk bedankte ik alle mensen die me te hulp waren geschoten en dook met een rood hoofd bij Georgens in zijn tentje. “Hallo schat, hier is mama weer! “ Pfffff het zweet gutste over mijn rug en plotseling had ik het helemaal niet koud meer. Effe gezellig met zoonlief naar de intocht van de Sint was een ware battle met de ‘elementen’geworden. Tijd om maar eens even aan een lekker kop thee te denken. Zeg maar dag tegen zwarte Piet gebaarde ik voor het tentje en maakte rechtsomkeer richting het thuisfront.



Nu zijn we al dagen een poging aan het ondernemen om de schoen te zetten. Georgens vindt het allemaal maar wat spannend. Elke avond wanneer we hem vragen of hij zijn schoen wil zetten met daarin een wortel voor het paard kijkt hij een beetje benauwd. Georgens: “Georgens is een beetje bang”, “Georgens is een beetje eng”. Waarom dan vragen we verbaasd. “Paardje eet schoen van Georgens op”. Ach, jeetje….Georgens is bang dat het paard van Sinterklaas de wortel met schoen in een keer achterover werkt! Wij hadden ons daarom voorgenomen om ons mannetje even van deze angst af te helpen. We legden uit dat het paardje alleen het worteltje uit de schoen zou eten en de schoen zou laten staan met misschien wel een verrassing. Dus namen we het initiatief en zeiden tegen Georgens dat papa en mama wel hun schoen wilden zetten. We hebben gisterenavond dus braaf ons schoentje gezet en tot grote verbazing van onze zoon zaten er vanochtend in elke schoen twee mandarijntjes. Hè, riep onze bijdehandje vanmorgen; “paard heeft mandarijntjes niet opgegeten”. Blijft de vraag is ons plannetje nu mislukt of niet?! In ieder geval staat vanavond de schoen van Georgens enne… we zullen er maar geen mandarijntje in stoppen!