Georgens en zijn beer!

Onze kleine man is momenteel verwikkeld in een innige relatie met zijn teddybeer. De beer die hij van opa gekregen heeft, al lang voor hij ook maar nog voet op Nederlandse bodem gezet had, is echt zijn maatje. Dit betekent concreet dat de beer van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat het hele dagprogramma meemaakt en hier actief bij betrokken wordt. Als Georgens ’s ochtends opstaat zit de beer al klemvast in zijn armpjes. Beer en Georgens worden gewassen, aangekleed en poetsen natuurlijk ook hun tanden.

Alles gaat in tweevoud en daardoor duurt het hele proces ook twee maal zo lang ;-) Als we aanschuiven aan het ontbijt zit beer op de stoel naast Georgens en moet hij ook eten, drinken en als het even tegen zit gaat hij ook mee op de plee. Want Georgens wordt het al een beetje beu om elke keer weer die poepluiers te verschonen. Regelmatig zucht Georgens op een dag “heeft de beer alweer in de luier gepoept! “stinkie, stinkie”! “Georgens weer schone luier aandoen en billen poetsen”. Dan sleurt hij de luiertas met inhoud een beetje vermoeid achter zich aan en stalt alle attributen weer eens uit over de bank en begint aan zijn zware taak. Er zijn heel wat billendoekjes en luiers erdoorheen gegaan de laatste weken.

De complete opvoeding van onze kleine man passeert via beer de revue dat is erg grappig om te horen. Beer moet goed luisteren, moet zijn billen altijd schoonmaken en ook lekker eten. Beer gaat ook overal mee naar toe. In de auto zit hij op schoot bij Georgens en moet hij ook worden vastgezet in het kinderstoeltje. Een hele klus om twee knuffels in een stoeltje te vervoeren. Gaan we naar Snowworld dan gaat beer ook mee. Kijk ik even door het raam bij de kinderopvang zie ik tot mijn grote verbazing dat Georgens ook hier zijn taak zeer serieus neemt.

Beer zit ook hier in de kinderstoel krijgt zijn papje en even later staan een aantal dames om Georgens heen en vermaken zich prima terwijl Georgens druk in de weer is om beer weer helemaal fris te laten ruiken. Hij verteld en gebaard daarbij druk dat het toch wel erg is dat beer maar blijft huilen. Troostend klopt Georgens hem dan op zijn rug.

Bij Kakelbont wacht beer geduldig op Georgens op de gang. Met zijn koppie gluurt hij dan over de rand van zijn schooltas. We willen namelijk niet dat beer straks niet wordt vergeten in de ballenbak of erger nog buiten op de glijbaan helemaal alleen in het donker achterblijft…

Overigens heeft beer geen naam anders dan beer. Beer is gewoon beer en beer boft maar want hij mag straks ook mee op vakantie. Dat heeft Georgens al beloofd! Het leven van een knuffelbeer is zo gek nog niet!