Stap, stap stapperdestap!

Toch voelt de zondag speciaal ondanks het feit dat we met z'n drietjes nu lekker altijd thuis zijn is en blijft het een bijzondere dag! Vandaag hebben we (nog) niets in planning. Georgens heeft lekker lang uitgeslapen na die vermoeiende feestjes van gisteren. Om 9.00 uur worden we lekker samen wakker ( ons prinsje ligt nl. vanaf 04.00 uur weer lekker tussen ons in ;-)). Vanochtend vindt hij het ook lekker om even te blijven liggen i.p.v. meteen kaka te roepen en ons uit bed te jagen richting potje. We liggen samen onder het dekbed eindelijk want 's nachts wil de stoere man gek genoeg geen dekens op zich en ligt hij constant "bloot". Dat vinden wij maar niks en dekken hem steeds opnieuw toe en hij gooit het dekbed net zo makkelijk in z'n slaap er weer af. Dan maar sokken, een romper met lange armen en dikke pyjama aan! Al is het voor de gemoedsrust van ons.

Zo liggen we daar dus met z'n drietjes een beetje te mijmeren. Opeens strekt Georgens z'n armpje uit en papa moet aan de ene kant bij z'n hoofdje komen liggen en mama aan de andere kant. Hij kijkt stralend van de een naar de ander en druk om beurten dikke kussen op onze gezichten. Wat een machtig prachtig gevoel geeft dit. Maurice en ik durven elkaar bijna niet aan te kijken...want wie jankt er dadelijk het eerst?!

Anyway voordat het te klef wordt staan we op en gaan we lekker wassen en aankleden. Daar gaat de telefoon; Ellis vraagt of we zin hebben in een flinke wandeling? Ja hoor, lekker naar buiten dat willen we wel. Binnen een uurtje stonden we met z'n allen op het drielandenpunt. Bij de VVV snel een wandeling gehaald van 2 uurtjes en hop het bos is. Kieke hoog en droog in de rugdrager en Georgens in de buggy. We hadden goed de pas er in en moesten meteen flink aanpoten berg af en berg op. De fikse wind soms in de rug en dan weer plagerig in onze gezichten. De kids gaven er niets om en wij ook niet. Na een dik uurtje hebben we gepauzeerd bij Herberg de Grenssteen. Lekker erwtensoep voor de liefhebbers en een pannenkoek voor de rakkertjes. Georgens en Kieke aten netjes en speelden lief aan tafel. Na deze break zijn we weer verder gelopen voor de laatste etappe die weer een echte uitdaging bleek voor de beenspieren van de mannen die de kinds tilden en duwden. Kieke en Georgens sliepen om beurten dus dat was wel fijn. We sloten om 15.30 uur af met een lekker drankje en na een fooitje aan de orgelman! We stapten voldaan in de auto richting Parkstad.

Wat ik vrijdag nog vergeten was te vertellen; dr. Busari, de tropenarts, belde vrijdagmiddag nog om te vertellen dat er een parasietje in de monstertjes van de ontlasting gevonden was. Dat behandeld moest worden. We konden maandag een receptje hiervoor ophalen bij de apotheek. Met een behandeling van 3 dagen zou onze man hier vanaf zijn. Behandel je het niet dan kan het uiteindelijk de groei gaan beïnvloeden dus we gaan dit beestje maar te lijf ;-)