Wendag bij Kakelbont

7 januari! Een gedenkwaardige dag in het nieuwe leven van Georgens!
Voor het eerst naar het Kinderdagverblijf vandaag. Kakelbont kindjes maak je borst maar nat!
Vanochtend samen met papa opgestaan en onder de douche gestapt. Georgens moest natuurlijk wel lekker fris bij de meisjes verschijnen vandaag ;-) Nadat we papa uitgezwaaid hadden gingen we de tas inpakken en de auto sneeuwvrij maken. Te voet gaan was vandaag geen optie, er was namelijk weer een nieuw pak sneeuw. Dan kom je er met de buggy niet doorheen.

Tijdens het ontbijt en in de auto heb ik Georgens uitgebreid verteld over Kakelbont en wat er gaat gebeuren. We lopen de grote deur naar binnen en Georgens loopt meteen al bijna het kantoortje van het intakegesprek naar binnen! Dat weet hij dus nog! Ik vertel dat we naar de kindjes gaan en dus nog even moeten doorlopen. Als we bij het lokaal komen zijn de kindjes en juffen er nog niet. Ze zitten nog in de eetzaal. Georgens zegt “kaka” Ik denk snel na… Weet je wat, we gaan alvast naar binnen en dan kun je op de mini-wc…

Ik trek snel zijn broekje uit en zie tot mijn schrik dat hij een pittige poepluier heeft. Te laat… dus… Mhmmm… ben wel verbaasd, want normaal zegt hij eerder dat hij naar de wc moet. Gelukkig heb ik een luier in mijn tas en snoetenpoetsdoekjes…. Ik wil niet meteen allemaal kastjes hier opentrekken en spullen pakken zonder te vragen....Je kan het ook meteen te (kakel)bont maken natuurlijk ;-)

Net als we de broek weer verschoond hebben komen die kindjes en de dames binnen. Hallo allemaal! Georgens wast zijn handjes en gaat dan meteen aan de slag met het speelgoed dat op tafel staat. Ik praat nog even met Bianca over wat de planning is die ochtend en geef de spulletjes van Georgens af. Dan is het tijd voor afscheid. Ik geef ons binkje een dikke kus en vertel dat ik hem dadelijk (om 13.00 uur) weer kom ophalen en vraag of hij even naar me wil zwaaien. Bij Bianca op de arm zwaait hij me uit en ik lach…dapper…net als hij.Wel als een boerin met kiespijn... Loop snel het gebouw uit. Stap in de auto en bedenk dan dat ik niet ga huilen want Georgens doet dat ook niet!

Hup, maar snel een paar boodschappen doen, dat is een goed afleiding. Bepakt en bezakt kom ik even later thuis en draai een wasje, ruim wat op en kijk nog even naar de mails. Voor dat ik het weet is het weer 12.45 uur en ik ga weer op weg om ons ventje op te halen. Stiekem kijk ik eerst even door het raam naar zijn groepje. Georgens staat bij de tussendeur te kijken hoe andere kindjes in hun pyjama’s geholpen worden. Het is bedtijd voor de kleintjes en ik besluit maar snel naar binnen te lopen. Ik zwaai naar juf Bianca en Fafa. Georgens heeft me nog niet gezien. Ik roep zijn naam. Hij kijkt om en krijgt een brede grijns op zijn lieve gezichtje. Hij rent op me af en geeft me een dikke knuffel. Dat voelt goed. Hij wijst naar de kindjes en gaat weer kijken bij de kinderen die nu een voor een in bed worden gelegd.

Bianca verteld ondertussen dat Georgens het prima naar zijn zin heeft gehad en dat hij samen met haar met de klei gespeeld heeft. Hij had geen moeite met afscheid nemen en was heel nieuwsgierig wat er allemaal gebeurde die ochtend bij Kakelbont. Georgens heeft met de kindjes een boterham gegeten en melk gedronken. Dat ritueel duurt een uurtje maar hij vond het best lang duren en stond soms even op om een wandelingetje te maken ;-)

Bianca vertelde dat Georgens alles herhaald wat ze zegt en dat hij de hele tijd met de juffen wil spelen. Dat vond ik wel verklaarbaar, zeker vanuit de weeshuis situatie. Bij GLA hadden de kids een uur per dag speelgoed en een vrijwilliger die met hun bezig was tot hun beschikking. Spelen is voor Georgens samen met een volwassene bezig zijn die dan volledig op hem gericht is. Hij moet dus nog leren om alleen of met kindjes samen te spelen. Daar krijgt hij bij Kakelbont alle mogelijkheden voor.