Piet snot!

Het waren en zijn pittige weken voor ons drietjes. Georgens is 2,5 week geleden begonnen met een flinke verkoudheid inclusief vervelend hoestje. We waren met elkaar een aantal nachten wakker want hij hoestte zichzelf regelmatig wakker en ons erbij! Na een paar dagen hoestdrank en insmeren, neusspray, gesneden uitje op de kamer enz. zijn we toch op zaterdagmiddag naar de huisartsenpost gegaan.

Is altijd weer een belevenis, maar dat ter zijde. Georgens kreeg een hoestdrank voorgeschreven en er werd tevens geconstateerd dat zijn rechteroortje wat irritatie vertoonde. De hoest werd na 2 dagen wat minder maar de verkoudheid bleef. Vorige week dinsdagnacht werd Georgens wakker met oorpijn. Dat kon hij goed zelf aangeven “mama/papa pijn in oortje” krijste hij. Zo zielig..... We hebben hem een (kinder)pijnstiller gegeven, neusspray gebruikt maar niets leek te helpen. De hele nacht met hem opgezeten… de volgende dag liep onze rakker weer vrolijk rond en leek, buiten zijn verkoudheid, nergens last van te hebben.

Inmiddels was zijn slaapritme danig verstoord ( dat van ons uiteraard ook) want hij kon niet meer alleen inslapen. Niet ’s middags en niet meer ’s avonds. We waren de afgelopen weken op een punt beland dat we Georgens na het slaapritueel in bed legden en op onze slaapkamer tv gingen kijken (wat hij kon horen). Vervolgens bleven we bij hem in de buurt, maar niet op zijn kamer tot hij zelf in slaap viel. Dat was en is nog steeds pas rond de klok van 9.00 uur. Maar het ging goed.

Voor ons was dit al een hele stap
en we vonden het knap van Georgens dat hij na 3,5 maand al zover was. Sinds hij ziek is, zijn we weer terug bij af… ( hoort erbij natuurlijk!). Hij komt nu ook, zoals eerder het geval was, weer op verschillende tijden in de nacht bij ons in bed. Hij wil dan alleen maar op onze buik in slaap vallen. Dat is echt doodvermoeiend. Maurice en ik hebben ons dan ook letterlijk door de werkweek heen gesleept de laatste twee weken. Natuurlijk zitten wij nu ook te snotteren de een wat meer dan de ander, maar fit voelen we ons allerminst. Het slaapgebrek kwam ook het humeur en gedrag van Georgens niet ten goede. Alles was “nee”en als er iets niet naar zijn zin gebeurde vloog er weer wat door de (slaap)kamer. Een typisch gevalletje van doorbijten en rustig blijven zullen we maar zeggen.

Maandagochtend stond een ademtest in het Atriumziekenhuis op het programma. We vermoeden dat Georgens een (lichte) vorm van lactose intolerantie heeft en dat kan door deze test definitief aangetoond worden. Georgens ging met papa op pad. Mama moest werken. Georgens moest nuchter zijn en bij moest binnen een aantal uren diverse "blaastesten) doen. Toen Maurice met Georgens binnenkwam bleek de verpleegster de moed al op te geven. Deze test lukt nooit bij kinderen tussen de 1 en 4 jaar riep ze wanhopig. Dat weet de kinderpoli toch! Dat deze mevrouw gelijk had bleek al gauw, toen Georgens de blaastesten niet naar behoren kon uitvoeren. Na een uur hebben ze te poging maar gestaakt en kreeg onze man een glas pure lactose om te drinken. Als hij die dag flinke diarree zou krijgen was het vermoeden ook bevestigd meende de verpleegster. En inderdaad. Kakelbont heeft kunnen genieten van drie diarree luiers die middag. Conclusie onze zoon is wel degelijk gevoelig voor lactose!

Afgelopen maandagnacht was het weer raak na een paar dagen zonder oorpijn (wel gebroken nachten) had hij van maandag op dinsdagnacht weer oorpijn. Hij was ontroostbaar en we kregen de pijn niet onder controle met zetpillen. Dinsdag dus maar naar de huisarts en die constateerde dat er vocht achter zijn trommelvliezen zit. Dit moet er vanzelf uit en alleen pijnstillende oordruppels, zetpillen en neusspray kun je gebruiken om de pijn te verzachten.

Ondertussen waren wij ook wel toe aan een normale nachtrust, dokter help! Woensdagmiddag stond een bezoekje aan het consultatiebureau op de agenda. Moeder’s zat er een beetje als een zombie bij maar dat mocht de pret niet drukken. De alleraardigste buitenlandse arts die Georgens eens goed onder de loep nam, constateerde met diverse oefeningen ( bal rollen, voetballen, plaatjes benoemen, blokjes bouwen, etc. ), dat het met de (taal)ontwikkeling prima was. Gewicht ( 12,8 kg) en lengte ( 92 cm) was ook goed in verhouding. Aan de ene kant waren we daar natuurlijk blij mee. Aan de andere kant was het ook goed als hij nog wat in te halen had of niet aan de verwachtingen voldeed (van de statistieken welteverstaan). Hij is voor ons toch perfect ;-)

We hebben al verteld dat het best een karwei was om helder te krijgen welke vaccinaties Georgens nog nodig heeft. De kaart uit Haiti geeft wel wat aan maar de bloedtest moest definitief uitsluitsel bieden. Nu alleen nog een instantie vinden die de uitslagen kan intrepeteren!Tijdens mijn bezoekje met Georgens aan het consultatiebureau stelde de arts spontaan voor om maar meteen ook twee prikken te geven. Een voor DKTP en een voor MENG.C. Ik twijfelde even of ik dit wel een goed idee vond. Zeker gezien het feit dat Georgens al niet lekker was en we natuurlijk alledrie niet zaten te wachten op nog een aantal kwakkelende nachten. Ik heb ze toch maar laten zetten. Het moet toch gebeuren. Op hoop van zegen dat Georgens er niet al te veel last van zou krijgen. Onze kanjer hield zich zoals altijd kranig tijdens het prikken en was trots op zijn pleisters.

Vannacht was het weer raak. Ondanks alle middeltjes werd ons kereltje weer vroeg in de ochtend wakker met pijn en kon hij weer uren de slaap niet vatten. Paps vertrok met dekbed een deur verder en moeder’s zette de tv maar aan om naast de pijnstillers wat afleiding te bieden. Om 7.30 uur vielen we beiden uitgeput in slaap om vervolgens om 9.15 uur met honger wakker te worden (althans Georgens meende dat hij toe was aan een papje).
Pfffff zo langzamerhand gaat hier een beetje het licht uit. Laat de lente maar komen, de “r”uit de maand, de zon met vitamientjes moet nu echt aan het werk! Weg met die snotneuzen, sneeuwbuien en windhozen! We hebben dringend behoefte aan een “lenteboost”!

Zijn er dan helemaal geen leuke dingen te melden? Natuurlijk wel! Georgens is heel ad rem. Op een ochtend hadden papa en Georgens een tent van het dekbed gemaakt en daar zaten ze gezellig onder te keuvelen. Ik lag wat voor me uit te snotteren en te niezen. Komt daar plotseling een donker koppie onder het dekbed vandaan en zegt streng: ‘mama hand voor de mond’! Ik sloeg van schrik snel mijn hand voor de mond en mompelde, sorry hoor!
Gelijk had hij natuurlijk maar dat die kleine aap vanonder het dekbed dacht te weten dat ik mijn hand niet voor mijn mond had. Dat noem ik nog eens bij de hand.

Georgens begint trouwens ook al voorkeuren te ontwikkelen voor de kleren die hij wil dragen. Nu was hij toch al gesteld op zijn uiterlijk ( draaien voor de spiegel is dagelijkse routine). Maar tegenwoordig wijst hij ook al aan wat hij wel en niet aan wil! Dat zint moeders natuurlijk helemaal niet.

En wat zijn kinderen toch slim. Georgens verbaast ons steeds weer. Afgelopen vrijdag ging ik maar weer eens energie op doen bij Taij-shi. Georgens ging naar de kinderopvang bij Snowworld en had het reuze naar zijn zin. Hij wilde zelfs nog blijven toen het tijd was om naar huis te gaan. Ik liep dus alvast naar de deur en Georgens bleef mij vanuit een ooghoek in de gaten houden. Toen ik echt aanstalten maakte om de deur uit te gaan kwam hij toch maar mokkend achter me aan. Ik sloot de deur achter me dicht maar Georgens stortte dramatisch ter aarde en huilde. Ik vroeg wat er was en hij zei: ‘Mama, Georgens koekje’. Toen begreep ik wat er aan de hand was. Georgens mocht altijd een koekje uit de trommel meenemen als we bij de kinderopvang weggingen. Ondanks dat ik hem al 4 weken niet meer meegenomen had wist hij nog wel degelijk dat dit bij het ritueel hoorde en dat dit nu dus vergeten was door de begeleidster!