Het regent, het regent!

Mijn voorgevoel heeft me gisterenavond niet in de steek gelaten... Ik zat dus inderdaad van 19.30 uur tot 21.30 uur met Georgens verstrikt in het bedritueel. Hoewel Georgens best wel wilde slapen na zijn gebruikelijke truckendoos. Lukte het maar niet om de juiste houding met mij te vinden om in slaap te vallen. Op de arm in de stoel, op de arm op het matrasje, naast hem liggend op het matrasje en ten slotte weer op mijn buik samen op het matrasje en dit hele ritueel wel 6 keer achter elkaar om de 15 minuten maakt mij na 2 uur behoorlijk wanhopig. Ik heb via de babyfoon papa maar laten komen en Georgens overgeheveld. Dat werd me niet in dank afgenomen door de kleine vriend want ik kreeg geen kusje meer bij het afscheid. Pap daarentegen kwam na een kwartier doodleuk naar beneden. Zo, klus geklaard. Maar hij zei troostend jij had hem goed voorgelegd, ik hoefde alleen nog maar in te koppen....
Tjonge, wat had ik het even gehad.

Vanochtend om 06.00 uur stond de kleine prins al aan mijn bed en wilde een schone luier. Die kon hij zeker krijgen maar ik liep meteen naar het raam om te laten zien dat het nog donker was en vertelde dat we toch echt nog even gingen slapen. Na 10 minuten lag hij tussen ons in prinsheerlijk te slapen. Tot 08.30 uur! Papa makte ontbij en Georgens en mama gingen samen onder de douche. Mama kon Georgens niet de hele tijd tillen dus hij moest in eerste instantie tegen zijn zin, zelf onder de regendouche staan. Eerst was dat heel spannend daarna heerlijk. Tja en dan krijg je het dilemma wie drogen we het eert af. Ik heb Georgens de douche laten droogtrekken en zelf heb ik me snel even afgedroogd. Toen hem weer verzorgd en aangekleed. Ondertussen was Maurice weer boven en kon ik verder met het ochtendritueel. Zo is het voor ons allemaal zoeken hoe we het beste en het snelste de dag kunnen beginnen. Zeker niet onbelangrijk als we straks weer aan het werk gaan en Georgens naar het dagverblijf moet.

Samen ontbijten en een beetje het tempo erin houden want om 10.00 uur zouden de Siesterwieten komen om een wandeling te maken. Buienradar voorspelde helaas niet veel goeds, maar dat weerhield ons niet om na een kop koffie toch op weg te gaan richting Epen. Bij de Smidse hebben we moedig een wandeling uitgezocht; de (terrein) wandelwagen route van dik 2 uur lopen. Gewapend met regenjassen, paraplu's en regencapes voor de buggy's gingen we op pad. Casper ( de haond) moedig voorop. We liepen door berg en dal, modderpaden, bospaden, mountainbike routes alles hebben we onderweg gehad. De kids sliepen afwisselend een uurtjes en de papa's leverden topprestaties in het bergbeklimmen met bepakking en terreinwagens ;-) Na een heerlijke, intensieve maar vooral mooie wandeling kwamen we rond 14.30 uur bij de Smidse aan. We zochten een tafeltje net buiten de drukte en de kids mochten in een kinderstoeltje. We aten gezellig een broodje en stuk vlaai. Dilini en Georgens aten een broodje knakworst. Dat ging er bij beide in als koek. Daarna speelden ze lief en konden wij even gezellig keuvelen.

Om 17.00 uur waren we weer thuis en we kijken terug op een heerlijke dag samen met de Siesterwieten. O.k. we hebben de intocht van Sinterklaas gemist, dat is aan de ene kant wel jammer aan de andere kant hebben deze kids al zoveel nieuwe indrukken te verwerken dat dit misschien zo wel goed is geweest. We hebben er in ieder geval met z'n allen een goed gevoel aan overgehouden. Wat de Sint en zijn Pieterbazen betreft; die wensen we van harte welkom in Nederland en die zullen we de komende weken wel nog her en der een keertje tegenkomen.

Dag Sinterklaasjes, daaag, daaag...

Zwarte Piet!

P.s. Wandelen in de regen is zo erg nog niet!

Kusje,

MC2 & G.G.