Kerstballen, oliebollen, zeepbellen!

We hebben het een beetje druk gehad en Maurice en ik zijn beiden wat grieperig de laatste dagen. Ja, we zitten helemaal in de kerstsfeer nu of we willen of niet. Woensdag hebben we de boom opgezet. Georgens vond het allemaal wel spannend en wilde graag helpen, maar dat is zo makkelijk nog niet met breekbare ballen ;-). Ik riep meer dan eens voorzichtig en duwde onze hulp- kerstman al snel het kribbetje in zijn handjes. Daar kon hij niet veel kwaad mee. Deze keer staat onze boom halverwege in de lucht, op een plateau, enerzijds kan Georgens dan zonder problemen zijn gang gaan. Anderzijds is dat ook wel zo handig i.v.m. het verplaatsen van de keuken van het souterrain naar de eerste verdieping. Zoals altijd rond de kerst klaagt Maurice steen en been over al die lelijke frutsels en laat ik me gaan in het decoreren van de woonkamer en de rest van het huis. Gezellioooooo!!!

Donderdagochtend belde dokter Busari, de tropenarts, nog i.v.m. de adoptiescreening van Georgens. Georgens heeft geen infecties en het lijkt erop dat zijn inentingenprogramma ook op orde is. Zijn ontlasting moet nog een keer gecontroleerd worden om te kijken of de parasietjes nu echt verdwenen zijn. Er zal ook nog een keer bloed geprikt moeten worden want dr. Busari had toch iets ontdekt in het bloed dat hij nader wilde onderzoeken. Hij dacht aan Thalassemie, een bloedziekte aanverwant aan de sikkelcelziekte, die veel bij donkere mensen voorkomt. Dat kan vervelend zijn maar kan ook meevallen. Alvorens hier nu al te veel conclusies over te gaan trekken zal er eerst verder onderzoek gedaan worden. We hebben eind januari een afspraak met de tropenarts om de nieuwe uitslagen te bespreken. Alleen heel vervelend dat ons ventje weer geprikt moet worden ;-( en dat wij weer achter die monstertjes met ontlasting aan moeten...

Om maar in de sfeer van de ballen te blijven, hebben we de kersttijd met Georgens maar eens traditioneel ingeluid met oliebollen. Georgens vond het een feest! Ballen met bergen poedersuiker, smikkel, smikkel, mhmmmmm... Je zag die oogjes glunderen maar tegelijkertijd licht paniek want zijn handjes en kleren zaten helemaal onder de suiker. Als ons mannetje ergens een hekel aan heeft, dan is het wel aan morsen en vieze handjes!
Na de oliebollen gingen we voor het eerst zeepbellen blazen ohhh dat was me toch prachtig. Georgens genoot van de kleine zeepbellen die mama blies. Natuurlijk wilde hij zelf ook. Na een beetje oefenen blies ook hij de mooiste ballen de lucht in. Het blijft een fascinerend schouwspel die gekleurde zeepbellen die door de lucht zweven en je even een momentje van geluk geven. Ik geniet er zelf ook nog elke keer van.

Mij viel ineens vanavond op dat we wel heel veel foto's en verhaaltjes hebben die te maken hebben met eten! Dat zegt natuurlijk wel iets over ons. Eten neemt inderdaad wel een belangrijke plaats in ons leven in. Maurice en ik houden er in ieder geval heel erg van. We vonden het deze week dan ook een geweldig mijlpaal dat Georgens net zo dol is op tagliatelle met zalm als Maurice en ik. Dat hij dit lekker vindt, is voor ons niet meer dan logisch want dit is het gerecht dat Maurice voor mij maakte tijdens onze eerste echte date!