Ons hart huilt om Haiti

Een dag na het verschrikkelijke nieuws uit Haiti kunnen we het nog nauwelijks bevatten. De beelden en verslagen van de getroffenen raken ons zeer. Het is moeilijk te geloven dat de wereld in enkele minuten volledig op z'n kop kan komen te staan.

Georgens heeft hier (gelukkig) nog geen weet van maar wat betekent deze ramp voor de lange termijn. Hoe is het met zijn familie? Hebben ze hulp nodig? Hoe komen we ooit nog erachter of hen iets overkomen is? Krijgt hij in de toekomst nog de kans om bloedverwanten te ontmoeten? vragen die door ons hoofd schieten maar waar we de antwoorden voorlopig niet op zullen krijgen. En dan al die andere onschuldige, arme mensen die toch al dag na dag proberen te overleven...

Bij het weeshuis van Georgens: GLA, is alles redelijk onder controle op de site van het weeshuis:
www.glahaiti.org schrijft directrice Dixie Bickel regelmatig over de toestand ter plekke. De vergunninghouder NAS gaf de volgende info:

Bij GLA is de situatie onder controle. Dixie is vanzelfsprekend enorm geschrokken, maar heeft wel ‘good spirit’. Iedereen is veilig en gezond en op een paar schrammen, bulten en blauwe plekken na, zijn er geen gewonden. Dat mag een wonder heten. De kinderen zijn redelijk rustig. Er was in het begin enige paniek, maar de kinderen hebben samen met de Nanny's buiten geslapen. Geen van de kinderen is gewond en ze lijken de situatie rustig op te nemen. Bij de Nanny's is wel sprake geweest van enige paniek, vooral ook om zo snel mogelijk met de kinderen naar buiten te komen.

Er was net water bezorgd in GLA en dat houdt in dat ze het zeker tot vrijdag kunnen volhouden. Ook voedsel is er vooralsnog voldoende, maar daar zal op niet al te lange termijn behoefte aan zijn. Dixie weet niet of de maatschappij waar zij normaal het water kopen weer kan komen. De weg is wel open tussen GLA en Pétion-Ville, maar de weg verder naar Port-au-Prince heeft de nodige obstakels.

Maurice en ik zijn al jaren aangesloten op diverse maillijsten rondom Haiti en daar stromen de verhalen over de toestanden in de weeshuizen, de getroffen Nederlandse adoptiestellen en hulpverleners uit ons land continu op binnen. De meeste maken het ondanks alles redelijk goed... een getuigen verslag van een projectvrijwilliger:

"Ik leef nog. Het scheelde niet veel. Het is hier vreselijk. Zoveel lijken, zoveel ellende. Lange tijd niets anders gehad dan ijsblokjes. Er zijn echt tienduizenden doden en het heeft 'n minuut gescheeld of ik zou dit mailtje niet typen. Dit is een kort bericht en misschien mijn laatste voorlopig, ivm GEEN telefoon GEEN internet NIKS.

Nu bezig met 'overleven' en helpen waar je kan. Het is niet in woorden te bevatten. Situatie is okee, de kinderen in het weeshuis leven nog. We zijn na gisteren niet meer bij Villa Therese geweest dus ik heb geen idee of er al lichamen geborgen zijn. We missen hier nu absoluut coördinatie. Nederlandse Consul Rob Padberg doet wat hij kan maar hij kan niet alles doen wat moet gebeuren, logisch, er is zoveel. We hebben hier gewonden en de lokale ziekenhuizen staan deels (o.a. Espoir) maar er zijn geen doktoren - die zitten fijn thuis). Het is dus wachten op hulp van buitenaf. Mbt MINUSTAH/United Nations zijn ze nu eindelijk aan het rijden met auto's en waterdistributie. Maar hier in Petionville zijn we zeker geen prioriteit. Ik gok dat Amerikanen e.d. allemaal rondom Carrefoure enzo bezig zijn. Verder: er komt een Nederlands vrachtvliegtuig hier vanmiddag en die neemt dan nederlanders mee (vooral noodgevallen) naar Curacao. daar zitten wij zeer nog niet bij..."
Aldus een ooggetuige in Haiti


De toestand is echt schokkend slecht en hulp is dringend nodig op vele fronten. Dat blijkt heel duidelijk uit de ooggetuigen verslagen.
Dan vraag je je af wat wij kunnen doen... Er zijn een aantal kleinschalige projecten waar donaties meer dan welkom zijn.

Zoals we gisteren al aangaven, zouden we een rekening nummer op onze website plaatsen zodra we er een gevonden hadden dat 'betrouwaar' is en waarvan we 100% zeker weten dat dit geld op de juiste plek terecht komt.

Vanaf 4 januari werkt de Nederlandse vrijwilligster Betty Hibma in het weeshuis van Georgens, GLA. Ook in 2009 heeft ze hier al enkele weken gewerkt en ze was toendertijd de persoonlijke nanny van Georgens. We hebben veel contact met haar gehad over Georgens en vonden het al enorm dapper van haar om nogmaals voor een heel aantal weken terug te gaan naar Haiti. Dat ze daar midden in een natuurramp terecht zou komen had ze niet kunnen bedenken. We willen via haar dan ook graag alle donaties laten lopen die men eventueel wil geven aan Haiti.


Ondertussen zijn wij zo dankbaar en gelukkig dat we Georgens in ieder geval een thuis hebben kunnen geven en dat ons mannetje alles tot nu toe prima heeft doorstaan. Het ontroerd ons beiden nu eens te meer om die lieve snoet lachend aan tafel te zien zitten. Maar we denken elke minuut van de dag aan al die papa's en mama's en de kinderen die nog niet samen zijn. Laten we vooral ook voor hen een kaarsje aansteken en ze positieve energie sturen. We hopen dat de kinderen snel thuis zullen komen.