Stoere mannen!

Vanochtend hadden we enigzins logistieke opstartproblemen. Georgens viel gisteren pas tegen 22.00 uur in slaap. Na heel wat ritdeeltjes en veel gedoe. De laatste dagen merken we dat hij vaker voor het slapengaan de confrontatie opzoekt op zichzelf zo in slaap te (kunnen) huilen. Tja dat is niet de meest leuke manier maar we hebben dit ook met andere (adoptie) ouders besproken en het schijnt toch wel een herkenbaar fenomeen te zijn.

In ieder geval hebben we ons mannetje tot 8.30 uur laten slapen terwijl we om 9.10 uur bij de huisarts moesten zijn om even naar het plassertje van Georgens te laten kijken. We hadden dus een beetje haast met het opstaan en dat beviel ons mannetje al niet echt. Toen we beneden kwamen en aan het ontbijt zaten kwam onze hulp Annie binnen en die wilde natuurlijk ook weer even gezellig met Georgens babbelen maar daar was eigenlijk niet veel tijd voor. Ik zei tegen Georgens drink nog even wat melk en hij nam een slokje... toen keek hij Maurice aan en met een stalen blik goot hij de hele kop melk over de tafel en over zijn kleren... Het was op dat moment 9.00 uur... Maurice geloofde z'n ogen niet en begreep niks van deze actie.

Na kort overleg hebben we Georgens toch even duidelijk gemaakt dat we dit gedrag niet tolereren. De een heeft hem in de hoek gezet en de ander is snel de boel gaan schoonmaken. Ondanks dat Georgens nat was van de melk hebben we hem niet meer omgekleed en zijn we zo naar de huisarts gegaan... Met vochtig shirt, broekje en sokken. Jammer dan. Bij de huisarts bleek het reuze mee te vallen met "het leidingwerk". De dokter vond het nog niet nodig om in te grijpen en wilde het even aanzien. De vrouw van de huisarts kwam ook nog even buurten en vond het maar vreemd dat Georgens zo'n "vochtige" kleren aan had... Ik heb toen maar even onze peuterpubertijd anekdote verteld en ze knikte begrijpend...!

Na het huisartsenbezoek zijn we weer naar huis gegaan en Georgens gaf aan dat hij naar de wc moest. Wij natuurlijk enthousiast mee, luier uit op de wc verkleiner en wachten maar... op niets. Dan maar weer luier aan. Na 5 minuten zei hij weer "kaka" en liep naar de WC. Weer luier uit en op de plee. Dat ritueel voltrok zich nog een keer zonder resultaat en toen hebben we hem een kwartier op z'n potje gezet. Ook zonder resultaat. Toen vonden we het welletjes met de "droge" pogingen en ging de luier weer aan. Tja, dit soort dingen vergen nu eenmaal oefening en geduld ;-)

We zijn vervolgens lekker even de stad in gelopen voor wat boodschapjes. Daar kregen we behoorlijke trek van dus op naar 5.0 voor een lekkere lunch. Dat was gezellig. even kennis maken met Jeffrey de foodconservator van het Glaspaleis. Op de terugweg besloten we door het park te lopen zodat Georgens wellicht een dutje kon doen. Dat lukte wonderwel en ons ventje sliep verder toen we thuiskwamen in de buggy. Helaas werd Georgens niet echt lekker wakker... hij was ontzettend boos om de een of andere reden toen we hem ophaalden. Hij huilde onbedaarlijk en was moeilijk te kalmeren. We hebben hem toen maar even lekker laten te bedaren en toen kwam hij vanzelf even lekker knuffelen.

Om 15.00 uur ging de bel en daar stond Elsloo voor de deur! Ruben, Rob en Janine kwamen gezellig even op bezoek. Dat was leuk! De jongens "snuffelden" even aan elkaar en stoeiden vervolgens lekker samen. Ze deelden gebroederlijk de snacks en zaten zelfs na een tijdje samen op de kinderstoel. Zo grappig om te zien hoe de kids allemaal op elkaar reageren. En zo fijn om stukje bij beetje alle mensen die zo met ons mee hebben geleefd weer te zien. We willen natuurlijk iedereen zo snel mogelijk zien maar moeten het doceren in het belang van iedereen, maar vooral in het belang van Georgens. Dus iedereen die meeleest en denkt waarom hebben wij ze nog niet gezien of gehoord. Neem dit niet persoonlijk we leven echt bij de dag en bekijken gewoon spontaan hoe, wie, wat, wanneer. Ut kump allemoal good ;-)

Inmiddels is het nu alweer bijna kwart voor elf. Georgens ging vandaag relatief makkelijk slapen. Rond 20.45 uur lag hij na een uurtje bedritueel op een oor. Daar zijn we zeker niet ontevreden mee.