Een druilerige dag maar zonnige dag

Georgens heeft vannacht vanaf 20.00 uur in zijn eigen bedje geslapen! Alleen nu kon mama het niet geloven en liep ze ongeveer elk uur even naar het kamertje om te kijken of ons mannetje echt wel lekker sliep! Met het gevolg dat ze zelf nog steeds brak is. Pff het is ook nooit goed ;-)Papa heeft lekker bijgetankt en had een prima nachtrust. We moesten vanmorgen vroeg op want om 9.00 uur hadden we een afspraak bij de gemeente om Georgens in te schrijven. We hebben hem om 7.30 uur wakker gemaakt en zijn toen lekker gaan ontbijten. En toen.. voor de eerste keer zijn winterjas aan, sjaal om muts op en in de buggy naar het gemeentehuis gereden/gelopen. Wat een ervaring voor papa en mama maar zeker ook voor Georgens. Hij keek z'n ogen uit en zijn handjes waren steenkoud maar dat mocht de pret niet drukken! Bij de gemeente kon Georgens even spelen in de speelhoek en werden de administratieve zaken snel geregeld.

Nu we toch in de stad waren leek het ons wel een goed idee om maar meteen schoentjes voor Georgens te kopen die hem passen. Hij droeg tot vandaag de plastic sandaaltjes van het weeshuis en de schoentjes die we mochten lenen van vrienden passen hem helaas nog niet. Dus op naar de schoenenwinkel. Binnen 10 minuten was het gepiept onze zoon loopt nu prinsheerlijk op zijn nieuwe blauwe stappers met blits witte strepen maar nog belangrijker ze zitten stevig om zijn smalle voetjes. Nog even snel wat kleertjes gekocht want de meeste kleding die we hebben is toch een of twee maatjes te groot. Georgens is nog lekker klein. Dat vinden we helemaaaaaal niet erg!
Naar huis wilde Georgens eerst best wel lopen maar na 2 straten wilden hij het liefst toch even gedragen worden want er verkeer was toch best wel druk en de bus zo groot ;-)

Thuisgekomen hebben we lekker gezellig samen gegeten. Die simpele dingen zoals samen gezellig aan tafel eten zijn zo leuk. En het is elke keer een feest als je Georgens ziet smikkelen van zijn boterham. Na de boterham heeft papa Georgens naar bed gebracht. Eerst natuurlijk het gebruikelijke protest omdat het spelen toch zo leuk is en slapen een ongewenste onderbreking. Na 20 minuten kwam pap trots naar beneden "eitje" zoonlief sliep!
Dat gaf mama mooi de gelegenheid om snel nog even de stad in te duiken. Morgen is papa Maurice nl. jarig hij wordt dan 45 jaar! Natuurlijk zal hij van z'n zoontje een kadootje krijgen. Ik had zo gedacht; geheel in stijl en traditie te beginnen met een paar sokken! ( hier ziet mijn man wel de humor van in)!
Natuurlijk is er ook nog een "echt" kado voor papa maar dat verklappen we nog niet ;-) Nou dat wordt zingen morgenvroeg. Jammer dat ik niet heb kunnen oefenen met Georgens.


Rond half vier hebben we Georgens toch maar wakker gemaakt om een beetje ritme erin te houden. Tijd voor leuke dingen! Zoals met papa in de tuin werken! Hup jas aan, stoere rode laarzen van neef keez aan z'n voetjes (beetje te groot maar dat geeft niks) en natuurlijk muts op!
Ha weer nieuwe dingen ontdekken zoals; hoe voelt gras onder je voeten en waarom liggen al die blaadjes onder de boom?! Samen met papa heeft Georgens de bladeren opgeruimd en nog even met de bal gespeeld. Bij de eerste regendruppels hield onze kleine Haitiaan het voor gezien. Hij wees met zijn vingertje naar de deur en wilde naar binnen. Mama natuurlijk gedwee erachteraan ;-)Georgens wilde z'n muts graag ophouden binnen. Nou dat mag hoor ga maar lekker even warm worden.

Toen was het tijd voor warme chocomel en een cakje. Dat ging er wel in! Na de pauze meteen weer lekker stoeien en spelen tjonge wat een pret. Met de auto's spelen kan eng zijn... jahaa vooral als auto's vanzelf rijden.. daar heeft Georgens het niet zo op. Toch eens even met opa Ad praten want die weet hier wel raad mee. Rond de klok van 18.00 uur wijst Georgens met z'n vingertje naar de keuken. Zijn maagje knort. Papa kookt vandaag aardappels, schnitzel en bloemkool. We zijn benieuwd! Nog biechten we een opvoedtechnisch slechte "move" op... Sinds gisteren mag Georgens zittend op het aanrecht meekijken hoe wij in de keuken bezig zijn. We roepen wel 1000 x dat het fornuis warm is en dat begrijpt hij inmiddels ook wel. Hij heeft nl. gisteren zijn vingertje aan een halogeenlampje boven het bureau waar we hem verschonen verbrand... Dus warm zit al tussen de oren.

We gaan aan tafel en weer is ons menneke heel kieskeurig het vleesje en de aardappels gaan er zo in maar van bloemkool wil hij niet weten. De spinazie met fettakaas wordt ook geen blik waardig gekeurd. Zelfs de stukjes fruit laat hij staan maar dat is ons te gortig. Papa en mama niet gek; het fruit gaat gewoon door de yoghurt en mijnheer eet z'n bakje leeg! Ha, daar hadden we hem mooi tuk ;-)

Tja en nu ligt onze kleine man lekker te slapen. Vanavond weer een nieuwe variant. We hebben naast zijn kinderbedje een matrasje gelegd. In eerste instantie met het idee om er zelf naast te gaan liggen als slapen niet zou lukken. Vanavond ging Georgens na het gebruikelijke huilritueel zelf op het matrasje liggen en bleef daar rustig liggen. Toch kon hij de slaap niet meteen vatten en zijn we afwisselend tussen 20.00 uur en 21.30 uur bij hem gaan zitten. Om 21.30 uur sliep hij op z'n matrasje. Als we straks naar bed gaan leggen we hem wel terug in bedje.

Morgen gaan we naar de assistente van de huisarts voor kweekje voor de MRSA bacterie. Als Georgens deze bacterie bij zich draagt dan moet het Atrium Ziekenhuis extra maatregelen nemen bij het bezoek aan de tropenarts dat op 11 november gepland staat.

Zo dat was het weer voor vandaag. Voor al die mensen die medelijden met mij hebben omdat ik zoveel schrijf. Punt 1 communicatie is mijn vak ( al schrijf ik nu als een malle pietje met fouten etc.) en punt 2 voor mij is schrijven een manier om belevenissen te verwerken.

Lieve groetjes,

Maurice, Mireille en Georgens

P.s. De foto's van de taart ( die we van collega's van Mireille kregen zijn kostelijk evenals de foto's in de tuin vinden jullie ook niet?!