De achtbaan van het "nieuwe" leven!

‘And live goes on’ ook in huize Cuijpers-Caubo. Maurice heeft zijn eerste werkweek er alweer op zitten. Georgens heeft zoals beschreven zijn eerste bezoekje aan het kinderdagverblijf ook goed doorstaan. Zo langzamerhand begint ons leven stap voor stap weer de vorm aan te nemen van een dag en weekritme waarin we de komende maanden zullen gaan leven. De afgelopen jaren maar zeker ook maanden zijn een aaneenschakeling geweest van steeds weer nieuwe emoties en ervaringen. Je denkt dan als je kind thuis is dat daar een einde aan gekomen is maar niets is minder waar ;-) Ook nu is de het nog steeds een rollercoaster waar we in zitten. Voor een deel heb je wel meer het gevoel dat je aan de rem kan trekken of het gaspedaal kan indrukken en de bochten soms kunt afsnijden. Er zijn meerdere overeenkomsten met een rit in de achtbaan wat te denken van de diepe dalen (de vermoeidheid die we toch nog steeds ervaren, en de vraag of je het goed doet). Maar ook de geweldig mooie pieken (de heerlijke knuffelmomenten met Georgens of zijn enorme “drive” om de wereld te ontdekken!) wisselen elkaar in snel tempo af. Elke dag weer probeer je niet alleen heel bewust te leven maar je wordt er ook toe gedwongen. Immers een kind houdt jezelf continu een spiegel voor en laat je zien waar de prioriteit in het leven ligt. Een adoptiefouder ( Dorine) beschreef het nieuwe “zijn” zo treffend:

"Leven in het nu" of gewoon "zijn". Begrippen van deze tijd. Begrippen waar velen van ons zich mee bezig houden, want hoe doe je dat: "leven in het nu"? In een tijd die zo snel gaat en zo intensief geleefd wordt of moet worden, dat we ons zelf vaak als vanzelf voorbij lopen. Altijd maar weer gericht op wat gaat komen of waarin we terugvallen op wat is geweest, omdat we het tempo van deze tijd eigenlijk niet bij kunnen houden. Je kunt gaan mediteren, je verdiepen in "mindfullness" of het boeddhisme of welke stroming dan ook, er heel veel over lezen, een week in een klooster gaan zitten, je laten "readen", gaan vasten enz. En dan? Ik leef al weken "in het nu" en "ben" de hele dag door. Wat ik daarvoor heb gedaan?. Allereerst veel verdriet hebben omdat we geen kinderen meer konden krijgen, maar nog wel met een sterke kinderwens. Daarna een eindeloze adoptieprocedure beginnen, waarbij je hele doopceel wordt gelicht, je financieel wordt uitgekleed, je alle facetten van "geduld', "afwachten" en "afhankelijkheid" leert kennen en tot slot, als finishing touch: de komst van je adoptiekindje. Dat zonder gene pats boem totaal bezit neemt van je leven en nog een heel pak bagage meeneemt ook. En dan sta je ineens alleen nog maar in het nu, want je kunt niet anders. Een hele bijzondere ervaring, een heel "down to earth" gevoel. Ik kan het iedereen aanraden...! Aldus Dorine!

Maar goed genoeg filosofie voor nu! Wat beleefde Georgens zoal de afgelopen week?! Zoals ik al eerder schreef gaat de taalontwikkeling ineens heel erg snel vooruit. Dat merken we ook heel goed aan het feit dat hij steeds meer liedjes probeert te zingen zoals “In de maneschijn”, “lang zal je leven” en liedjes die hij hoort in de reeks van het Zandkasteel. Vaak komen daar ook de bewegingen goed bij uit de verf en bijbehorende mimiek maakt het plaatje compleet. Om je gek te lachen soms.

Hij brabbelt er lustig op los vooral ook onder het eten… hij vergeet soms zelfs waarvoor we aan tafel zitten. Zo druk heeft hij het dan met zingen en vertellen. Hij herhaalt ook alles wat wij zeggen continu. We hebben er niet alleen een kind maar ook een papegaai bij ;-). Daar wordt je wel af en toe een beetje gek van maar alles went! Ook in zijn spel zien we een enorme ontwikkeling. Georgens wil nu heel graag puzzels maken en kan die ook steeds beter zelf in elkaar zetten. Hij vindt het wel gezellig om het samen te doen, andere spelvormen zoals met de kassa of met zijn blokken speelt hij ook alleen.

De afgelopen dagen speelt hij ook met de beer en de pop huiselijke tafereeltjes na. Zo moesten pop en beer beiden gaan slapen op de bank onder de deken en kregen ze een kusje. Georgens riep welterusten en “tot dadelijk”! Ook moesten pop en beer gisteren mee aan tafel om te eten en drinken en pop mocht zelfs mee in de auto! Grappig om hem zo bezig te zien.

Georgens is ook nog steeds heel nieuwsgierig. Wanneer we aan het aanrecht bezig zijn in de keuken of we lopen even de kamer uit dan komt hij meteen kijken wat we aan het doen zijn en wil er het liefst met zijn neus bovenop zitten. Dat is soms vervelend,
als je wilt koken en gevaarlijke situaties wilt vermijden of als je even “snel” iets wilt doen. Hij wil natuurlijk alles na doen en meehelpen maar dat kan niet altijd. We gaan nog steeds regelmatig naar buiten en de sneeuw begint hij steeds leuker te vinden. Hij stapt er nu dapper in rond en vindt het niks koud. Afgelopen week hebben Kieke en Georgens zelfs heerlijk in de tuin geschommeld en wel een uur in de sneeuw gespeeld.

Doorslapen in zijn eigen bed is wel nog steeds een uitdaging. Georgens is binnen 10 minuten ingeslapen tijdens zijn middagslaapje ( duurt ongeveer 1,5 uur) maar ’s avonds blijft het een ander verhaal. Hij gaat meestal rond 19.30 uur naar zijn eigen bed. Hij is dan wel redelijk moe. We verzorgen hem lekker en doen een klein ritueeltje met afscheid nemen van de dag. Hij gaat nog een keer naar het toilet, een klein boekje lezen en onder de wol. Vervolgens duurt het toch een half uur tot drie kwartier voordat hij ingeslapen is. Hij wil wel inslapen maar soms probeert hij nog enkele keren het “wc trucje” of hij ligt gewoon rustig te wachten tot hij inslaapt maar dan duurt het toch nog relatief lang voordat hij in een echte, diepe slaap is.

We moeten bij hem blijven zitten tot hij diep slaapt. Boven blijven, in een andere ruimte, is nog geen optie voor hem. Hij komt dan uit bed en vraagt dan of je naast hem wilt komen zitten. Dat doen we dan ook tot nu toe gewoon. Slaapt hij eindelijk in, dan is het ook goed. ‘s Nachts komt hij wel 9 van de 10 keer nog naar ons bed. Steeds op wisselende tijden in de nacht. We leggen nu een matrasje naast ons bed, waar hij dan nadat hij even in bed bij ons is geweest (dat heeft hij even nodig), op gaat liggen en verder slaapt. Maar we worden wel natuurlijk nog steeds uit onze slaap gewekt elke nacht! En dit al 2,5 maand! Dan ga je dat ook echt wel voelen ;-) Dus echt fit zijn we nog niet geweest na thuiskomst.

Georgens echter, is eigenlijk elke dag vrolijk, fit en energiek! Hij heeft het prima naar zijn zin en is zelf al gegroeid en in gewicht aangekomen.