Bezoek uit Canada!

Er was eens…. Een klein, lief, jongetje Georgens genaamd, die woonde in een weeshuis in Haïti. In dat weeshuis werkten heel veel fijne mensen dag en nacht om alle kindertjes, het waren er wel 100 te verzorgen. Voor die ruim 100 kinderen waren rond de 30 volwassenen in de weer om ze te voeden, te wassen, onderwijs en gezondheidszorg te geven. Het werk werd gedaan door een kleine groep Haïtiaanse medewerkers en een grote groep vrijwilligers van over de hele wereld. Zij gaven voor korte of langere tijd hun energie, liefde en aandacht voor de kleine en grote engeltjes/bengeltjes van GLA. Soms waren er ook hele gezinnen die voor een langere periode aan de slag gingen met o.a. de kinderen. Het gezin Reimers uit Canada bijvoorbeeld. Brad, Lois en hun kinderen Kaeli (10) & Peter (7) gaven hun leven een andere wending door tussen de 4 muren van het weeshuis te gaan leven. Een pittige en moedige keuze, zowel voor de ouders als voor de kinderen.

Toen wij Georgens in Oktober 2009 ophaalden in Haïti, waren ‘de Reimers’ er ook. Ze runden o.a. op dat moment al een dik jaar, het guesthouse van het weeshuis. Hoewel wij niet in hun guesthouse verbleven, aangezien wij in het “mainhouse” sliepen maakten we al gauw kennis met dit kleurrijke gezin. Brad had zich namelijk na het vertrek van de Nederlandse vrijwilligster Betty Hibma, op verzoek van haar, over Georgens ontfermt.

Brad en Georgens waren dikke maatjes. Als Lois in de nursery (de slaapzaal van de kleintjes) kwam klampte Georgens zich vast aan haar been en smeekte hij haar om hem mee naar beneden te nemen. Steeds vaker nam Lois, Georgens mee naar de eetzaal annex woonkamer. Daar stond Brad dan al te wachten op zijn maatje. Georgens keek (volgens de overlevering) meteen met een zoekende blik over de keukentafel. Brad moest hem direct optillen, zodat hij goed kon zien of er nog iets op tafel stond wat eetbaar was ;-)

Vaak waren er nog wat bananen of kaneelbroodjes over van het ontbijt. Die werden dan door Brad aan Georgens voorgeschoteld. Volgens Brad verslond hij hele trossen en kon hij in razend tempo ontzettend veel kaneelbolletjes wegwerken. Daarna was het tijd om te stoeien en werd er onder luide karatekreten het nodig gooi en smijtwerk geleverd door de twee mannen. Georgens schreeuwde het dan schijnbaar uit van plezier en wist niet van ophouden.

Een heerlijk verzetje voor onze kleine man. Tegen het einde van zijn verblijf bij GLA greep hij elke mogelijkheid aan om uit de nursery te ontsnappen. Georgens genoot van de extra aandacht maar zeker ook van al het lekkere eten. We zijn Betty en de Reimers enorm dankbaar dat ze hun liefde en aandacht aan Georgens gegeven hebben. Het is nu eenmaal zo dat niet alle kinderen die extra aandacht (kunnen) krijgen. We zijn dan ook blij dat Georgens de mazzel had dat dit bij hem het geval was.

Bij het afscheid in Haïti zeiden we tot ziens… en tot ons aller verbazing is het in augustus 2010 al zover! De Reimers kwamen o.a. naar Nederland en logeerden de afgelopen week een paar dagen bij ons!