Samen met je eigen schaduw ben je nooit alleen!

Georgens is vandaag weer voor de 2e keer naar kakelbont geweest. Vandaag bracht papa hem weg. De mannen trotseerden de sneeuw met een wandeltocht in de buggy vanochtend. Volgens papa had Georgens er veel zin in. Hij ging meteen spelen en zwaaide amper nog naar zijn vader ;-) Om 13.00 uur werd onze bink zoals afgesproken opgehaald. Het was weer heel goed gegaan vertelden de meiden. Georgens had met de poppenwagen gespeeld, geknutseld en met de kassa gespeeld. Hij had 2 boterhammen gegeten en zijn melk gedronken. Maurice vertelde dat toen hij binnenkwam Georgens lekker zat te spelen en hij hem niet eens opmerkte. Toen hij ´hoi Georgens’ riep keek hij even op en zwaaide en riep “hoi papa” terug maar speelde gewoon lekker verder! Naar huis hoefde ook niet zo voor Georgens, hij wilde best nog even blijven spelen!

Maurice vertelde dat Georgens toen hij op de gang achter de ruit de kindjes zag, net als in het weeshuis, op de ruit begon te tikken om en te joelen om hun aandacht te vragen. Hij riep toen iedereen keek, heel hard “hoi, hoi, daaag, daaag” en zwaaide druk met zijn handjes! Dat gedrag herkennen we van GLA, dat deed hij daar ook altijd!
Op weg naar huis wilde Georgens niet in de wagen maar zelf lopen en sneeuwballen gooien. Thuisgekomen was ons mannetje dan ook helemaal doodop en konden we hem zo in bed rollen. We kunnen ons voorstellen dat een hele dag Kakelbont straks helemaal afmattend is de eerste weken ;-) maar dan lost het inslaap dilemma zich wellicht ook van zelf op ;-)

We hebben afgelopen week ook een welkomstkaart voor Georgens gemaakt en na rijp beraad samen besloten dat we geen aankomstfeest organiseren. Aanvankelijk leek ons dat een goede manier om de eerste tijd niet te belastend voor Georgens te maken en om toch iedereen even de gelegenheid te geven om een glimp van hem op te vangen. Inmiddels hebben we een grote groep mensen al persoonlijk kunnen ontvangen of bezoeken omdat Georgens een gelukkig een heel goede start heeft gemaakt. Er zullen nog wat bezoekjes volgen de komende weken het is ook fijn om even de tijd voor elkaar en de eerste kennismaking te nemen.

We hebben er dan ook nu voor gekozen om het geld dat we hiervoor gereserveerd hadden te doneren aan de nieuwbouw voor het weeshuis samen met het bedrag van de 1e verjaardag van Georgens komen we dan op een aanzienlijk bedrag dat we kunnen storten. De mensen die Georgens en het weeshuis een warm hart toedragen en nog iets zouden willen doen hebben we voorgesteld om een donatie voor een schoolprogramma te doen. Een aantal kids (die dicht bij Georgens staan) kunnen dan op korte termijn onderwijs krijgen en zo zelf aan de weg timmeren voor een betere toekomst voor henzelf en hun land. Op die manier blijven we toch ook de kids binnen het buiten het weeshuis steunen. Dat zijn we aan Georgens en zijn land min of meer verplicht vinden wij. En we hebben nu met eigen ogen kunnen zien dat het geld goed besteed wordt en dat het hard nodig is.

Nu ik dit verhaal zit te typen kijk ik ook tussendoor even naar Georgens die op zijn stoeltje aan zijn kindertafeltje een beker melk en een koekje oppeuzelt. Hij is heel stil vandaar dat ik even blijf kijken wat hij doet. Ik zie dat hij op dat moment net ontdekt heeft dat hij met zijn hand een schaduw op de muur kan maken. Groot is zijn verbazing als hij daarna ontdekt dat hij door zijn hand op en neer te bewegen ook beweging in de schaduw kan maken! Nog grappiger is het feit dat hij ontdekt dat ook zijn koekje op de muur te zien is! Geweldig om te ervaren hoe je door de ogen van je kind de wereld opnieuw kan beleven. Met dezelfde verbazing maar dan over fenomenen die voor ons al zo vanzelfsprekend zijn geworden.

Wij hopen nog veel van deze momenten te kunnen meemaken met dit lieve mannetje!