Wennen en hechten

De wijsheden die we bij dezen met jullie delen zijn niet onze wijsheden maar het zijn de ervaringen van andere adoptiefouders en diverse andere deskundigen op adoptiegebied.

In de eerste maanden van je bestaan wordt de basis gelegd voor je verdere leven. De meeste adoptiekinderen hebben in de eerste maanden of jaren van hun leven te maken gehad met verschillende verzorgers. Deze verzorgers stelden allemaal andere eisen en hadden de ene keer wel aandacht voor de kinderen en de andere keer niet. Vaak hebben adoptiekinderen al meerdere keren geprobeerd te hechten, maar voelden zich steeds weer in de steek gelaten. Eerst door de biologische moeder, daarna door de verzorgers in het kindertehuis en eventueel door pleegouders. Wanneer een kindje geen kans heeft gehad zich goed te hechten aan een verzorger, kan het moeilijk zijn goed te hechten aan de adoptiefouders.

De adoptie-ouders zien er voor het kindje vreemd uit, praten raar en doen alles anders dan wat het kindje gewend is. Sommige kinderen zijn niets gewend en voor hun is alles nieuw, vreemd en beangstigend. Dit wil echter niet zeggen dat alle adoptiekinderen onveilig gehecht zijn, maar voor de meesten is de hechting niet optimaal verlopen.

Adoptiekinderen die wel een veilige hechting hebben gehad in het land van herkomst, zullen de eerste tijd na de thuiskomst een rouwperiode doormaken. Dit is een hele logische en gezonde reactie op het verlies wat ze hebben meegemaakt, hoe jong ze ook zijn. Maar ook deze kindjes moeten zich opnieuw gaan hechten. Waarschijnlijk zal dat voor deze adoptiekindjes makkelijker gaan dan voor kinderen die zich in het verleden niet goed hebben kunnen hechten.

Om de hechting van Georgens zo goed mogelijk op gang te brengen vragen wij jullie rekening te houden met het volgende:
De eerste periode na thuiskomst willen we een periode van rust inbouwen, zodat we met z'n drieën kunnen wennen aan de nieuwe situatie. Georgens zal moeten leren wie zijn ouders zijn en wie familie, vrienden en kennissen.

Daarom is het belangrijk om gedurende de eerste weken niet teveel bezoek te ontvangen. Wij moeten er voortdurend voor Georgens zijn en laten merken dat hij altijd op ons kan rekenen, dat wij te vertrouwen zijn en dat hij zich bij ons veilig kan voelen. Dit is alleen mogelijk door Georgens de eerste weken volledig zelf te verzorgen, alle aandacht en liefde te geven, te troosten etc.

Jullie kunnen ons helpen om hem te leren wie zijn ouders zijn door de eerste tijd enige afstand te houden. Door hem niet op schoot te nemen, te knuffelen of een aai over de bol te geven, ook niet als hij zelf contact met jullie zoekt. Door hem niet teveel aandacht te geven en vooral niet rechtsreeks cadeautjes, etenswaren e.d. te geven.

Het is de bedoeling dat alle contacten met volwassenen in de gewenningperiode op zijn ouders gericht zijn. Op deze manier moet Georgens leren dat wij zijn ouders zijn en zullen we een vertrouwensband moeten opbouwen. Wanneer hij niet leert om met ons een vertrouwensband aan te gaan, kan dit negatieve gevolgen hebben op latere leeftijd.

Bovenstaande lijkt erg geforceerd en kan wellicht "overdreven" overkomen en dat is het ook. Dit is echter de enige manier om Georgens te helpen om zo snel mogelijk te wennen en zich te kunnen binden aan ons. Wij begrijpen heel erg goed dat deze "regeltjes" voor niemand leuk zijn, maar we hopen dat jullie beseffen dat dit heel erg belangrijk is voor de toekomst van Georgens.

Hoe lang dit alles nodig is, is vooraf te niet zeggen. Dit hangt volledig af van zijn ontwikkeling. We hopen dat jullie begrip hebben. Wanneer de tijd van knuffelen is aangebroken, zal Georgens dit zelf aangeven en kunnen we alle knuffels en kussen inhalen.

Groetjes.

Maurice en Mireille