Woelige woensdag (2)

Lang leven de peuterpubertijd! Hij heeft nu echt toegeslagen en is niet overgewaaid. We moeten eraan geloven! Ons mannetje is na 3 maanden modelkind met misschien wel sociaal wenselijk gedrag omgeturnd tot een krijsende peuterpuber....Help… ;-) !!!

Het begon vanochtend al bij het wassen en aankleden. Alles wat ik wilde, dat vond ons mannetje geen goed idee. En dat maakte hij duidelijk kenbaar in volume, gebaren en gedrag. Het was een uitdaging om hem schoongepoetst en aangekleed weer beneden te krijgen. Af en toe best grappig hoe hij zich in alle bochten zat te wringen maar ook doodvermoeiend op momenten.

Ik moest nog een telefoontje plegen naar het RIVM voordat we huis bezoek kregen van het consultatiebureau. Het telefoongesprek werd een grote ramp. Georgens wilden ook bellen en toen dat niet mocht zette hij het op een gillen. Ik kon die aardige mijnheer aan de andere kant van de lijn niet meer horen, laat staan dat hij mij begreep. Toen maar de gang op gevlucht met een krijsende Georgens op mijn hielen. Ooohhhh wat erg vond ik het altijd al; die vrouwen met van sirenes van kinderen op de achtergrond. En nu zag ik me zelf op de koude gang staan met een krijsend kind stampvoetend op de trap en een lamgelegd telefoongesprek! Jakkes!

En dat met in het vooruitzicht dat over een half uur de dame van het consultatiebureau met haar stagiaire op de stoep zou staan! Het bezoek begon vrij rustig en ik vertelde meteen maar dat Georgens de afgelopen 3 dagen een soort van metamorfose had ondergaan. Ik gaf aan dat er natuurlijk ook wel het nodige veranderd was de laatste weken zoals de start bij kakelbont, papa en mama weer aan het werk... Daarbij is het niet ondenkbaar dat ons binkje na 3 maanden zijn sociaal wenselijk gedrag steeds meer laat varen en gedrag vertoond van een 2,5 jarige ook al is dat niet altijd even leuk voor zijn omgeving. Maar wel goed in de zin van dat hij nu goed in staat is om helemaal zichzelf te zijn en er op vertrouwd dat we ook van hem houden als hij niet altijd lief is ;-)

Afijn, de dame van het consultatiebureau zat dus aan tafel en probeerde met mij een gesprek te voeren terwijl Georgens alles uit de kast haalde om mijn aandacht te krijgen. Hij wilde voor ons “koken” maar ik moest wel op de stoel bij hem komen zitten. Kreeg niet zijn zin en gooide het bakje met rijst dan maar om. Hij zag worstjes staan en wilde nu meteen worstjes eten. Hij wilde een chocolaatje maar kreeg een kinderkoekje, bah daar vond hij niets aan! Hij wilde handjes wassen en haalde een krukje maar kwam nog niet bij de kraan. En elke keer dat iets niet lukte zette mijnheer het op een brullen!

Heel herkenbaar vond de dame en niets om ongerust over te worden stelde ze me vriendelijk op mijn gemak. Mhmmmmm…! En ik maar dapper het negatieve gedrag van onze zoon negeren, het positieve gedrag extra benoemen en complimentjes uitdelen. Ondanks dat heeft Georgens vandaag 2 maal op de gang moeten afkoelen en nadenken waarom je niet met mandarijntjes door de woonkamer mag gooien en niet op eetbordjes mag gaan staan.

Inmiddels ligt onze prins weer heerlijk op een oor maar niet voordat hij nog even het bedritueel onderuit had gehaald… Niet willen wassen, niet willen plassen, eenmaal in bed alleen maar willen plassen. 1000X mama roepen en om 20.30 uur… eindelijk rust.

Maar ik vind het nog steeds geweldig (ja echt waar!). Ik ga hem dadelijk nog even knuffelen in zijn slaap en vrijdag mag papa de uitdaging aan gaan!

Alle hens aan dek!