Live goes on...

Onze dagen waren de laatste weken voornamelijk gevuld door de ramp in Haiti. Na 2 weken dag en nacht de informatie en bijbehorende beelden gevolgd te hebben zijn we toch weer een beetje terug moeten keren richting de dagelijkse routine. Dat wil niet zeggen dat Haiti niet bij ons is, elk moment van de dag. Inmiddels hebben vele familieleden, vrienden, collega's gehoor gegeven aan onze oproep via internet om over te gaan tot actie voor het geboorteland van Georgens. Prachtige initiatieven zijn er losgekomen. Een kleine greep uit de activiteiten van relaties: Perscontact Henri Haenen heeft op zijn perssite een pagina aan Haiti opgedragen (www.www.persbureauhaenen.nl), Hogeschool Zuyd, gaat met hulp van ons op een campagne starten onder de studenten, diverse mensen hebben ons verhaal doorgezet naar hun netwerken en heel veel mensen hebben persoonlijk laten weten GLA met een bijdrage te steunen. Iedereen nogmaals dank voor de inzet en hulp!

Nu weer even terug naar daily live. Het laatste weekend met z'n allen thuis hebben we fijn afgesloten. Bezoekjes van vrienden en wandeling met familie waren heerlijk. Inmiddels is mama Mireille weer gestart in de rol van adviseur Marketing/Communicatie bij de Rabobank. De eerste werkdagen zitten er op en Georgens moet best even wennen aan de veranderingen. Net als wij allemaal.

We hebben ook nog een controle bezoek gehad bij het ziekenhuis waar bleek dat Georgens weer 2 centimeter gegroeid is sinds aankomst en een kilo in gewicht is aangekomen ( voelt als 5 kg. maar dat zal wel aan ons liggen!). Georgens wordt steeds ondeugender, zal de peuterpubertijd zijn. Alles is "nee" op dit moment en we worden regelmatig getest op ons geduld en onze regeltjes ;-) We zien ook dat onze kleine/grote man steeds zelfstandiger wordt. Zelf willen aankleden, tandenpoetsen en zelfs ook willen koken ;-). Georgens heeft ook al 3 nachten helemaal doorgeslapen in zijn eigen bed!

Kortom een en al activiteit en zo hoort het ook. Maar nog elke dag zijn we dankbaar dat we dit mogen beleven en gaat ons hart uit naar de mensen die trachten te overleven. We zullen het verhaal levendig houden.Dat is het minste wat we kunnen doen.