ie, wie, waai, weg!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mireille
23 November 2009 | Nederland, Heerlen
Wat een weertje vandaag. Dat is toch niets voor een Haitiaantje dat amper een paar weekjes in Nederland is! Georgens is niet van suiker maar met dit weer stuur je je hond nog niet de straat op! Nog even de laatste slaapberichten van de kleine man. Gisterenavond kon Georgens voor 22.00 uur de slaap niet vatten. Hij had 's middags veel te lang in de buggy van zijn middagdutje genoten (2 uur) en was tegen de avond nog echt niet moe! Maar wij wel! Dus na eerst een dik half uur verzorging en daarna 1,5 uur met mama proberen te slapen mocht papa het van mama overnemen die was helemaal gaar van de rondjes bed, stoel, wc, potje, auto's kijken, beestjes goede nacht wensen, etc. En jullie raden het al! Maurice stond natuurlijk weer na 20 minuten beneden en had het klusje geklaard. Wat is hij toch goed ;-)
Aldus vanochtend op tijd opgestaan en gezien de weersomstandigheden collectief ( inclusief G.G.) dat we er een klusdag van zouden maken. Mama en Georgens begonnen in ieder geval met schone handen na een gezellige douchebeurt. Is trouwens ook wel grappig; Georgens durft niet alleen onder de douche te staan. Hij is bang dat hij onderuitglipt dus staat hij altijd tussen mijn benen of liever nog wil hij op de arm. Z'n tongetje hangt dan standaard uit z'n mond en hij probeert alle druppels douchewater netjes op te vangen. Maar dan moet ik natuurlijk goed opletten dat hij geen zeep of shampoo van mij in z'n oogjes en mondje krijgt. Hij blijft liever staan totdat ik samen even met hem ga zitten en hij weer snapt dat hij dan niet kan vallen. En dan zit hij rustig, ontspannen te spelen totdat we klaar zijn.
Maar goed dat even terzijde. We gingen vandaag dus klussen en dat is een hele uitdaging met een kindje van bijna 2,5 om je heen die continu mee wil kijken en liever nog wil helpen. We hadden het plan opgevat om een van de keukenkasten naar onze slaapkamer te verhuizen om deze als commode voor Georgens te gebruiken. Maar dat betekende dat we de hele inhoud van alle keukenlades en kastjes moesten reorganiseren en een selectie van spullen moesten maken die weg konden. Wij alles sorteren en hoopjes maken en Georgens liep tussen de hoopjes door de zaken weer te herrangschikken (en bedankt!). Ons geheugen werd flink getest om steeds maar weer de juiste spullen weer terug te vinden die Georgens in zijn enthousiasme verplaatst had.
Uiteindelijk hebben we hem aan de speelgoedkassa gezet waar hij lekker op te keer ging totdat… papa de kast ging demonteren! Ha, dat was geweldig natuurlijk. Georgens was er weer als de kippen bij! Hij liep als een druk baasje om Maurice heen te dansen en maar brabbelen en brabbelen dat het een lieve lust was! Het leek wel of hij live verslag wilde doen van wat hij allemaal zag gebeuren! Maurice testte gelijk ook maar even zijn nieuwe boormachine maar dat was toch net even teveel voor onze kleine klusjesman. Hij schrok zich een hoedje van het geluid en sprong gauw bij me op schoot.
Toen alle delen gedemonteerd waren moest alles naar boven verhuisd worden en Georgens, die hielp mee. Hij liep stoer wel 5 keer met papa de 2 lange trappen op met in zijn hand een schroefje of een dopje! Tijdens de lunch gingen zijn boterhammen er dan ook in als koek! We vertelden hem hoe trots we op hem waren! Weer vroeg hij om onze handen en keek ons stralend aan. Toen we daarna met al onze handjes in elkaar een liedje inzetten was de pret voor hem compleet. Hij gooide er zelf nog even een wave achteraan en toen konden we weer verder. Maurice ging nog even naar de apotheek en de bouwmarkt en Georgens hielp mama met het inruimen van de tot commode gebombardeerde keukenkast. En nog was ons mannetje niet moe. Zelfs tv-kijken op bed hielp niet om even een middagdutje te doen. Dan maar weer aan het werk. De was moest gesorteerd en in de droger en wasmachine gedaan worden en er lag nog een berg strijk dus op naar een etage hoger en aan de slag.
Om 16.00 uur laste ik met Georgens een pauze in en kroop ik even met mijn rakkertje achter de computer. Om 16.15 uur viel mijn handyman pardoes op schoot in slaap. Dat is natuurlijk geen goede timing maar hij was echt helemaal weg. Ik maakte dus maar weer een bedje op kantoor waar hij tot 17.00 uur mocht slapen. Anders zouden we helemaal uit het slaapritme raken. Toen Maurice thuiskwam heeft hij hem lief wakker geknuffeld maar dat was nog niet makkelijk. Als Georgens een keer slaapt dan is hij in zijn eerste slaap ook echt in een diepe slaap. Toen hij eenmaal wakker werd was hij heel boos en hij bleef ook boos.
Hij wilde eerst alleen maar op de arm en daarna wilden hij niets meer van ons weten en moest hij heel hard huilen. Toen de soep met pannenkoeken op tafel kwam was het leed geleden. Toch blijft dat ’s middags slapen een probleem. Hoe krijgen we daar ritme in? Hij wil gewoon niet overdag naar bed maar is toch moe want als we lang genoeg met hem wandelen of in de auto zitten tussen 13.00-15.00 uur dan valt hij wel in slaap.
Vanavond was Maurice de "bedman" nou ja, voor even dan, want om 21.00 uur mocht ik het overnemen om vervolgens met een smile 10 minuten later de aftocht te kunnen blazen.
Het klussende drietal op een winderige, druilerige maandag in november.
Aldus vanochtend op tijd opgestaan en gezien de weersomstandigheden collectief ( inclusief G.G.) dat we er een klusdag van zouden maken. Mama en Georgens begonnen in ieder geval met schone handen na een gezellige douchebeurt. Is trouwens ook wel grappig; Georgens durft niet alleen onder de douche te staan. Hij is bang dat hij onderuitglipt dus staat hij altijd tussen mijn benen of liever nog wil hij op de arm. Z'n tongetje hangt dan standaard uit z'n mond en hij probeert alle druppels douchewater netjes op te vangen. Maar dan moet ik natuurlijk goed opletten dat hij geen zeep of shampoo van mij in z'n oogjes en mondje krijgt. Hij blijft liever staan totdat ik samen even met hem ga zitten en hij weer snapt dat hij dan niet kan vallen. En dan zit hij rustig, ontspannen te spelen totdat we klaar zijn.
Maar goed dat even terzijde. We gingen vandaag dus klussen en dat is een hele uitdaging met een kindje van bijna 2,5 om je heen die continu mee wil kijken en liever nog wil helpen. We hadden het plan opgevat om een van de keukenkasten naar onze slaapkamer te verhuizen om deze als commode voor Georgens te gebruiken. Maar dat betekende dat we de hele inhoud van alle keukenlades en kastjes moesten reorganiseren en een selectie van spullen moesten maken die weg konden. Wij alles sorteren en hoopjes maken en Georgens liep tussen de hoopjes door de zaken weer te herrangschikken (en bedankt!). Ons geheugen werd flink getest om steeds maar weer de juiste spullen weer terug te vinden die Georgens in zijn enthousiasme verplaatst had.
Uiteindelijk hebben we hem aan de speelgoedkassa gezet waar hij lekker op te keer ging totdat… papa de kast ging demonteren! Ha, dat was geweldig natuurlijk. Georgens was er weer als de kippen bij! Hij liep als een druk baasje om Maurice heen te dansen en maar brabbelen en brabbelen dat het een lieve lust was! Het leek wel of hij live verslag wilde doen van wat hij allemaal zag gebeuren! Maurice testte gelijk ook maar even zijn nieuwe boormachine maar dat was toch net even teveel voor onze kleine klusjesman. Hij schrok zich een hoedje van het geluid en sprong gauw bij me op schoot.
Toen alle delen gedemonteerd waren moest alles naar boven verhuisd worden en Georgens, die hielp mee. Hij liep stoer wel 5 keer met papa de 2 lange trappen op met in zijn hand een schroefje of een dopje! Tijdens de lunch gingen zijn boterhammen er dan ook in als koek! We vertelden hem hoe trots we op hem waren! Weer vroeg hij om onze handen en keek ons stralend aan. Toen we daarna met al onze handjes in elkaar een liedje inzetten was de pret voor hem compleet. Hij gooide er zelf nog even een wave achteraan en toen konden we weer verder. Maurice ging nog even naar de apotheek en de bouwmarkt en Georgens hielp mama met het inruimen van de tot commode gebombardeerde keukenkast. En nog was ons mannetje niet moe. Zelfs tv-kijken op bed hielp niet om even een middagdutje te doen. Dan maar weer aan het werk. De was moest gesorteerd en in de droger en wasmachine gedaan worden en er lag nog een berg strijk dus op naar een etage hoger en aan de slag.
Om 16.00 uur laste ik met Georgens een pauze in en kroop ik even met mijn rakkertje achter de computer. Om 16.15 uur viel mijn handyman pardoes op schoot in slaap. Dat is natuurlijk geen goede timing maar hij was echt helemaal weg. Ik maakte dus maar weer een bedje op kantoor waar hij tot 17.00 uur mocht slapen. Anders zouden we helemaal uit het slaapritme raken. Toen Maurice thuiskwam heeft hij hem lief wakker geknuffeld maar dat was nog niet makkelijk. Als Georgens een keer slaapt dan is hij in zijn eerste slaap ook echt in een diepe slaap. Toen hij eenmaal wakker werd was hij heel boos en hij bleef ook boos.
Hij wilde eerst alleen maar op de arm en daarna wilden hij niets meer van ons weten en moest hij heel hard huilen. Toen de soep met pannenkoeken op tafel kwam was het leed geleden. Toch blijft dat ’s middags slapen een probleem. Hoe krijgen we daar ritme in? Hij wil gewoon niet overdag naar bed maar is toch moe want als we lang genoeg met hem wandelen of in de auto zitten tussen 13.00-15.00 uur dan valt hij wel in slaap.
Vanavond was Maurice de "bedman" nou ja, voor even dan, want om 21.00 uur mocht ik het overnemen om vervolgens met een smile 10 minuten later de aftocht te kunnen blazen.
Het klussende drietal op een winderige, druilerige maandag in november.
-
23 November 2009 - 22:02
De Hissinkjes:
die Georgens is toch wel een heel slim mannetje. 's Avonds gewoon doen alsof hij niet in slaap komt en dan krijgt hij niet alleen aandacht van de een, maar ook de ander. Zou ik ook doen. Tips over het middagslaapje hebben we niet. Djoun was weliswaar al 3 toen ze hier was, maar die hebben we nooit aan het dutten gekregen. Ze viel ook af en toe tegen 16:00 uur in slaap, maar 's middags regelmatig in bed !! met nog geen 10 paarden. Helaas geen gouden tip van onze kant.
Patries, Paul en Djoun -
23 November 2009 - 22:08
Liesbet:
Slaaptips.....
Het lijkt toch echt bij elk kind anders te zijn. Robin hebben we de middagslaap moeten afbouwen in de zomervakantie toen ze net vier was en ze daarna naar school moest.
De tweeling begon ook zo rond de 2,5 te sputteren tegen het middagslaapje. We hebben eerst nog geprobeerd om de ene dag wel en de andere dag niet, maar daar zijn we ook maar vlug van afgestapt. We hebben toen resoluut besloten om ze °s middags niet meer in bed te leggen en te proberen om ze wel °s avonds op tijd (7 uur) erin te krijgen. En dat lukte aardig. Ze vielen toen ook nog wel eens te pas of te onpas in slaap op de bank, grond of auto en dan lieten we ze maar een uurtje liggen. Maar niet te lang, anders kom je °s avonds weer in de knoei.
Jesper valt zelfs nu nog wel eens op het einde van de middag in slaap en is dan erg boos als ik hem voor het eten wakker maak... echt boos... geen land mee te bezeilen. Maar ja, daar heb ik zelf ook wel last van als iemand mij uit mijn slaapje haalt ;-)
Succes ermee!!
Liefs,
Liesbet -
23 November 2009 - 22:14
Jan Vivianne En Kyra:
Wat een pienter kereltje hebben jullie, heerlijk die helpende handjes bij het klussen....schet lekker op .
Ook vanuit Aelse geen gouden slaaptip, of misschien toch. Georgens op het moeilijkste tijdstip bezig houden en dan vroeg eten en vroeg naar bed. Hij wordt dan vanzelf vroeger wakker( is niet zo leuk voor jullie?).
Succes ( het slapen is hier na 4 jaar nog steeds geen favriet van Kyra)
Groetjes uit een verregent Elsloo -
23 November 2009 - 22:15
Tom, Ingrid & Co:
Tja, dat middagdutje... er is nood aan, maar hoe pak je dat aan?
Lander wil ook niet altijd gaan slapen, en soms doet hij dat dan ook niet. Wel is het iedere dag vaste prik: na het eten verschonen we hem eerst en op een vast tijdstip (meestal 13u15) brengen we hem naar boven, en daar leggen we hem in bedje, wat al dan niet gepaard gaat met protest.
Geen protest betekent: knuffel vastpakken nog wat brabbelen en ongeveer een uurtje tot anderhalf slapen.
Wij nemen kort afscheid: een zoen en 'tot straks, slaap lekker' moet volstaan.
Met protest: ja, dan laten we hem gewoon brullen in z'n bedje, want uiteindelijk is het voor z'n eigen goed. Lander kan wel niet uit z'n bedje klimmen, daarvoor zijn z'n spijltjes te hoog. Hij rammelt dan wel aan z'n bed totdat dat bijna geroteerd is ;-) maar soms geeft hij het op na een half uur en valt hij alsnog in slaap. Soms ook niet, en halen we hem op na 45 min. Maar dat merken we wel als hij 's middags niet geslapen heeft, amai, dan is er echt geen huis mee te houden tegen de avond. Wat bij ons goed werkt is: kort en bondig en duidelijk zijn. Niet teveel ditjes en datjes want al snel worden er dan grenzen verlegd. Maar uiteraard: ieder kind is verschillend, en je moet uiteindelijk gewoon je gevoel volgen.
Lander kent ondertussen de geplogendheden van het huis, maar zoals jullie weten hebben wij daar ook erg lang over moeten doen ;-))
Heel veel goede moed, en zoals steeds met alles: het komt wel goed!
xxxxx
-
24 November 2009 - 11:25
Michelle:
heerlijk die verhalen en prachtig om te zien.
groetjes
Michelle, Dominique en Ilja -
24 November 2009 - 13:01
Cynthia:
tja slaaptips hier is het nog redelijk normaal maar wordt ook al moeilijk. met 2,5 jaar willen ze echt niet altijd naar bed. Ik leg ze er altijd in maar merk dat het einde nadert, soms gillen, schreeuwen praten ze nog een uur. Ze gaan om 13.00 naar bed en slapen dan 1,5 uur meestal..
Het is voor ons makkelijker dat het hun structuur al 2,5 jaar is.
Een tip/ding...we hebben het slapen nooit gerekt. In bed is in bed..huilen schreeuwen whatever lekker doen dachten we altijd en nooit(bijna nooit) toegegeven maarja ieder kind is inderdaad anders..
ik denk maar altijd zo..iedere fase gaat voorbij..
liefs oet Heele -
24 November 2009 - 13:04
Cynthia:
ps ze hebben nog een dikke slaapzak aan dus kunnen niet uit het spijlenbedje klimmen wat ook scheelt.. -
24 November 2009 - 14:19
Janneke:
Hoi hoi,
Wat ontzettend leuk om elke keer jullie verhalen te lezen!! Echt genieten.
Dat drinken onder de douche is heel herkenbaar. Ons tweetal doet dat ook. In het begin was het echt erg, zelfs de plasjes water in het park of buiten op de tuintafel werden opgelebberd. Dat is er nu gelukkig wel af, maar drinken uit het bad blijft erg favoriet. Laatst zijn we voor het eerst met ze naar het zwembad geweest. Eerder durfden we dat nog niet aan, omdat ze echt alles opdronken. Ze vonden het prachtig, maar Lairson is wel 3 dagen daarna aan de diarree geweest. Toch te veel water binnen gekregen denk ik...
En slapen, tja het is lastig. Lairson sliep vanaf het begin als een blok, ook 's middags. Gewoon hup in zijn bedje, een dikke kus en slapen maar. Marjorie heeft meer problemen gegeven. Een aantal weken lang viel ze op onze buik in slaap. Dat duurde soms uren 's avonds. Ook 's middags viel ze zo in slaap. Op een gegeven moment werd ze rustiger en kwam het vertrouwen. Nu gaat ze zowel 's middags als 's avonds rustig naar bed, een dikke knuffel en we gaan weer weg. Geen enkel probleem. Bij ons slapen ze 's middags nog zo'n 2,5-3 uur. Echt mega-lang dus. Ze hebben het echt nodig. Het komt echt wel goed, het heeft tijd nodig. We hebben Marjorie 's middags altijd wel naar bed gedaan, ook toen we er nog bijbleven. Toch geprobeerd dat ritme erin te krijgen.
Geniet lekker van de kleine man.
Groetjes van Janneke, mams van Lairson en Marjorie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
