Pittige vrijdag!

Jahoeoeoeoe!! Dat is het geluidje dat Georgens maakt als hij ons uitdaagt om te spelen. Vanochtend bleven mama en Georgens even uitslapen in het grote bed, terwijl papa al vroeg op was. Vandaag kwam Ron helpen, om samen met Maurice onze hazelaar in de tuin flink te snoeien. Het zou dus een echt moeder-zoon dagje worden! Lekker samen opgestaan en aangekleed. Toen we beneden kwamen was papa al druk in de weer met materiaal klaarzetten. Net toen Georgens z'n papje op had (dat gaat er nog steeds in als koek), begon Maurice buiten even z'n zaag te testen. Hop, Georgens meteen van tafel en hij wilde van geen boterham meer weten en daar zat ik dan met mijn goed gedrag... er hielp geen alstublieft, geen strenge blik een banaan in het vooruitzicht stellen, het hielp allemaal niet... Georgens wilde met alle geweld zijn klussende vader aan het werk zien. Het ontbijt kon hem verder gestolen worden. Tja deze concurrentie kon ik niet aan ;-) thnx, daddy!

Aangezien we de oprit vrij moesten maken parkeerde ik mijn auto even tijdelijk op mijn werk, Georgens nam ik maar mee, zodat de mannen lekker vooruit konden. Eenmaal de auto geparkeerd vond ik dat het wel mogelijk moest zijn om even kort bij mijn collega's binnen te lopen. Georgens en ik dus snel naar binnen en even buurten bij collega Mari-Isabel. Binnen enkele minuten hadden Mari en Georgens van 4 prullenbakken een drumstel gebouwd en zat onze stoere rocker een drumsolo weg te geven binnen de Rabobank. Heel gezellig totdat... ik en Georgens ook onraad rook... inderdaad.... Kaka! Georgens riep net iets te laat. Ik had de verzorgingstas in de auto laten staan en haalde die toch maar snel even om hem te verschonen. Op het damestoilet van de boerenleenbank welteverstaan...dacht ik even als inmiddels geroutineerde mama dit klusje te klaren, maar wat ik al werkend op de vloer van het damestoilet aantrof in Georgens complete nieuwe kledingset, bespaar ik liever even in detail. In ieder geval was de situatie zodanig onploft dat alleen een grote schoonmaakbeurt op z'n plaats was. Dus niet eens de luier en de rest meer uitgetrokken maar direct actie; kind in de buggy met een handdoek eronder, snel afscheid van Mari genomen en in sneltreinvaart richting Akerstraat racen.

Ik had een hoofd als een zwaailicht geloof ik, toen ik de bochten om scheurde om maar zo snel mogelijk in huiselijke kring deze toestand het hoofd te bieden ;-) Georgens weer uit de buggy gevist en linea recta de trap op richting badkamer. Ook dat hoort erbij. Hoe noemen ze dat ook alweer in ervaren kringen "een ongelukje"?! Na een half uur zaten we weer schoongeboend, fris en fruitig beneden ;-)

Georgens ging even spelen en ik heb de lunch voor de mannen verzorgd. Samen hebben we gezellig gegeten en daarna hielp Georgens weer flink met de vaatwasser inruimen. Ik had, dacht ik een mooi plan voor de middag bedacht. Mijn oma vierde vandaag haar 89e verjaardag en ik wilde haar met een bezoekje verrassen. Stel dat Georgens als we op tijd zouden vertrekken, onderweg richting Vaals zou kunnen slapen in de auto? In bed lukt nog steeds niet overdag en al rijdend in auto of buggy valt hij meestal wel in slaap. Dus om 14.00 uur op pad gegaan richting Vaals. Op 100 meter voor de voordeur van oma viel de kleine rakker in slaap... mhm... wat nu...

Dan maar naar het drielandenpunt rijden en daar op een rustig plekje parkeren zodat Georgens lekker een uurtje verder kon dutten. Zo gezegd, zo gedaan...zo kwam het dus dat een moeder op een bijna verlaten parkeerplaats op een van de meest markante plekjes van Zuid-Limburg, met een tijdschriftje achter het stuur zat. Muziekje aan en een slapende peuter op de achterbank...en maar doen alsof dit de normaalste zaak van de wereld is! Ach eigenlijk best lekker rustig zo.... Maar het zijn echt van die momenten dat je denkt; zo is het dus om moeder te zijn; er gaat inderdaad niks boven het welzijn van je kind. Al sta je dan gewoon een uur op het drielandenpunt en wacht je geduldig af totdat je bink wakker wordt i.p.v. dat je aan de koffie met vlaai zit ;-). Trek had ik overigens inmiddels wel!

Na een uurtje werd de kleine man wakker en wilde ik hem nog even
in de auto verschonen. De buggy had ik ingeklapt naast Georgens in de auto gezet. Om Georgens te kunnen verschonen moest ik de buggy er even uitzetten en plaats maken op de achterbank. Toen Georgens de buggy zo in de kreukels zag liggen (ingeklapt dus) had hij het niet meer hij ging helemaal over de rooie en dacht dat hij kapot was ofzo! Ik mocht hem niet verschonen en hij wilde dat ik de buggy eerst zou maken. Ik dus het apparaat uitvouwen en laten zien dat alles nog intact was. Maar nee hoor, dat was niet genoeg hij wilde er meteen in en ermee rijden. Het vertrouwen in zijn handige moeder (ahum) was nu ook weer niet zo groot. Even snel schakelen maar weer, de auto afgesloten, jas aan en een rondje over het drielandenpunt met Georgens in de buggy gelopen. Hij straalde weer van oor tot oor en na een wandeling van 10 minuten konden we eindelijk 0m 16.00 uur met een frisse neus bij oma aanbellen! Inmiddels was ik dus al 2 uur onderweg.

Oma was heel blij om haar Georgens voor het eerst te ontmoeten. Bij oma zat ook Kieke al lekker aan een koekje te knabbelen. Kieke is helemaal weg van Georgens en ze wil steeds haar nieuwe neefje aaien en vasthouden. Georgens laat het allemaal maar lekker gaan en geniet van de aandacht van de kleine meid. Om 17.00 uur zijn we weer naar huis gereden en was Georgens heel blij om zijn papa weer te zien.

Zoooo grappig om hem zo enthousiast papaaaaa, paaaappaaaa te horen roepen zodra we de oprit oprijden en papa in de deuropening verschijnt! Er werd even flink geknuffeld en daarna werd er meteen getafeld. Dat was me een dagje weer!

Ik kan je vertellen dat zowel Maurice en ik het helemaal gehad hadden die dag. Rond 20.00 uur zijn we allemaal een trapje hoger gegaan. Georgens lag rond 21.00 uur lekker te pitten en wij hadden ook niet veel meer te melden.

Het licht ging uit op alle fronten...