Onze eerste ontmoeting met Gorgeous Georgens!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mireille
27 Oktober 2009 | Nederland, Heerlen
Vandaag zijn we vanuit Miami op tijd vertrokken naar P.A.P. In het vliegtuig ontmoeten we een Canadees stel, dat ook richting GLA ging. In P.a.p aangekomen ging het redelijk snel door de douane en werden we opgewacht door een van de chauffeurs van het weeshuis. Voor het vliegveld was het zoals verwacht heel hectisch en een drukte van belang. Zoals ons verteld was, wilde iedereen ons wel helpen. En het drammende 'non merci' kwam goed van pas, want duidelijk moest je wel zijn anders was je koffer meteen al buitgemaakt door iemand die snel geld wilde verdienen ;-).Voordat we het wisten zaten we in de auto's die ons naar GLA brachten. Net als wij werden nog een aantal stellen die naar GLA moesten samen met ons vervoerd. Wat we toen zagen was overweldigend: het land van onze zoon is prachtig, zo kleurrijk en vol energie. Verbazingweekend groen met heel veel mensen overal langs de weg die handel drijven in alles wat je je maar bedenken kunt.
Overal zie je groepjes kinderen in keurige schooluniformen, de meisjes met grote strikken in het haar en allemaal even netjes en schoon. Een schril contrast met de armoede die we ook langs de weg continu terugzien bij de volwassenen en kindjes die niet naar school kunnen omdat daar geen geld voor is. We reden in een sneltreinvaart,de grote gaten in de wegen niet altijd vermijdend, hoog de bergen in richting het dorp waar GLA gevestigd is. Alle beelden in ons op-nemend en vol verwachting over hetgeen ons te wachten stond, kwamen we kilometer bij kilometer dichter bij onze zoon.
De trip duurde een dik uur en we beleefden het als een film waar we zelf de hoofdrol in speelden!
Eenmaal aangekomen in het weeshuis werd Georgens meteen bij ons gebracht. En voor we het goed en wel wisten hield papa Georgens in zijn armen! Natuurlijk was het voor iedereen even wennen maar lang duurde dat niet want we gingen meteen aan tafel met alle medewerkers en vrijwilligers van GLA. We namen Georgens op schoot en Georgens at bij papa meteen lekker zijn bordje leeg. Hij eet heel snel en geniet zichtbaar van elke hap. En er mag niets gemorst worden. Zo bijzonder om je kind voor het eerst te zien eten. Je stelt je zoveel voor van zo'n eerste moment maar het is aan de ene kant heel normaal en aan de andere kant heel vreemd om hem in je armen te houden.
We verblijven tijdens ons bezoek in het Mainhouse in een guesthouse op het terrein van het weeshuis. Dus niet bij Brad en zijn vrouw Lois, die het Toddler house bestieren. Na het eten zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we Georgens in bedje gelegd. Aanvankelijk wilde hij niet gaan liggen en keek hij een beetje angstig om zich heen. Toen we hem neer hadden gelegd huilde hij dikke tranen met tuiten. Dat was wel even moeilijk maar we hebben toch maar even doorgezet en hem getroost terwijl hij in bedje bleef. Na een kleine huilbui viel hij lekker in slaap en zijn we ook even gaan liggen. De kamer waar we verblijven is heel erg sober. We hebben gelukkig wel een eigen wasbak en toilet op de kamer en het is hier ontzettend vochtig. De laatste keer dat er goed schoongemaakt is lijkt een hele tijd geleden. Maurice heeft ook al de eerste kakkerlak om zeep geholpen.We moeten ons even over de eerste aanblik heenzetten, het is maar voor 5 dagen.
Pfff. we moesten elkaar wel even knijpen het lijkt nog steeds een droom. Maar wat een lief ventje is onze Georgens! We kijken regelmatig even in het bedje en zien daar een prachtig kereltje dat heerlijk ligt te slapen... en hij hoort bij ons. Wat een geluk! We durven nauwelijks onze ogen te sluiten bang dat als we wakker worden dit een droom lijkt te zijn ;-)
slapen is toch gelukt!
Om 16.00 uur zijn we samen opgestaan en mocht papa Maurice de eerste poepluier van zijn zoon verschonen ;-) Dat ging goed en rook heerlijk (not!)We hebben ons zelf ook even opgefrist en zijn vervolgens rond 17.00 uur aan tafel gegaan samen met de staf, de andere ouders en Dixie. De eerste ontmoeting ging dus wonder boven wonder goed. Op dit moment kan er zelfs al een lachje af en zit Georgens met papa aan tafel te tekenen terwijl ik snel een verhaaltje tik.
Morgen wordt een hele pittige dag! We moeten om vijf uur in de ochtend op, want om zes uur komt de chauffeur ons halen om naar de Amerikaanse Ambassade te gaan. We hebben daar om zeven uur in de ochtend een afspraak. Het schijnt daar echt heel chaotisch te zijn en het zal best lang duren voordat we langs alle loketten zijn geweest die er nodig zijn voor de benodigde stempels etc. Georgens moet mee. Ze willen namelijk met eigen ogen zien of hij diegene is die in het paspoort staat.
GLA is echt geweldig. Het is hier ontzettend druk. Iedereen werkt hard en de nanny's en vrijwilligers doen goed werk. We hebben Evena vandaag even gezien en we hebben ook al gevraagd of we deze week Ziggy kunnen bezoeken. Lieve mensen het gaat goed met ons en ons kleine mannetje moet natuurlijk nog wennen maar hij heeft al zijn mooiste glimlach getoond en hij heeft ook al lekker met ons geknuffeld.
Oma; hij heeft je ketting al om ;-) en de pop ligt bij hem in bed,
Lieve vrienden het gelukzakje en de vele lieve kaarten hebben ons onderweg gesteund. We zijn blij dat we er zijn en sturen jullie een Haitiaans kusje,
Ciao,
M & M & G.
Overal zie je groepjes kinderen in keurige schooluniformen, de meisjes met grote strikken in het haar en allemaal even netjes en schoon. Een schril contrast met de armoede die we ook langs de weg continu terugzien bij de volwassenen en kindjes die niet naar school kunnen omdat daar geen geld voor is. We reden in een sneltreinvaart,de grote gaten in de wegen niet altijd vermijdend, hoog de bergen in richting het dorp waar GLA gevestigd is. Alle beelden in ons op-nemend en vol verwachting over hetgeen ons te wachten stond, kwamen we kilometer bij kilometer dichter bij onze zoon.
De trip duurde een dik uur en we beleefden het als een film waar we zelf de hoofdrol in speelden!
Eenmaal aangekomen in het weeshuis werd Georgens meteen bij ons gebracht. En voor we het goed en wel wisten hield papa Georgens in zijn armen! Natuurlijk was het voor iedereen even wennen maar lang duurde dat niet want we gingen meteen aan tafel met alle medewerkers en vrijwilligers van GLA. We namen Georgens op schoot en Georgens at bij papa meteen lekker zijn bordje leeg. Hij eet heel snel en geniet zichtbaar van elke hap. En er mag niets gemorst worden. Zo bijzonder om je kind voor het eerst te zien eten. Je stelt je zoveel voor van zo'n eerste moment maar het is aan de ene kant heel normaal en aan de andere kant heel vreemd om hem in je armen te houden.
We verblijven tijdens ons bezoek in het Mainhouse in een guesthouse op het terrein van het weeshuis. Dus niet bij Brad en zijn vrouw Lois, die het Toddler house bestieren. Na het eten zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we Georgens in bedje gelegd. Aanvankelijk wilde hij niet gaan liggen en keek hij een beetje angstig om zich heen. Toen we hem neer hadden gelegd huilde hij dikke tranen met tuiten. Dat was wel even moeilijk maar we hebben toch maar even doorgezet en hem getroost terwijl hij in bedje bleef. Na een kleine huilbui viel hij lekker in slaap en zijn we ook even gaan liggen. De kamer waar we verblijven is heel erg sober. We hebben gelukkig wel een eigen wasbak en toilet op de kamer en het is hier ontzettend vochtig. De laatste keer dat er goed schoongemaakt is lijkt een hele tijd geleden. Maurice heeft ook al de eerste kakkerlak om zeep geholpen.We moeten ons even over de eerste aanblik heenzetten, het is maar voor 5 dagen.
Pfff. we moesten elkaar wel even knijpen het lijkt nog steeds een droom. Maar wat een lief ventje is onze Georgens! We kijken regelmatig even in het bedje en zien daar een prachtig kereltje dat heerlijk ligt te slapen... en hij hoort bij ons. Wat een geluk! We durven nauwelijks onze ogen te sluiten bang dat als we wakker worden dit een droom lijkt te zijn ;-)
slapen is toch gelukt!
Om 16.00 uur zijn we samen opgestaan en mocht papa Maurice de eerste poepluier van zijn zoon verschonen ;-) Dat ging goed en rook heerlijk (not!)We hebben ons zelf ook even opgefrist en zijn vervolgens rond 17.00 uur aan tafel gegaan samen met de staf, de andere ouders en Dixie. De eerste ontmoeting ging dus wonder boven wonder goed. Op dit moment kan er zelfs al een lachje af en zit Georgens met papa aan tafel te tekenen terwijl ik snel een verhaaltje tik.
Morgen wordt een hele pittige dag! We moeten om vijf uur in de ochtend op, want om zes uur komt de chauffeur ons halen om naar de Amerikaanse Ambassade te gaan. We hebben daar om zeven uur in de ochtend een afspraak. Het schijnt daar echt heel chaotisch te zijn en het zal best lang duren voordat we langs alle loketten zijn geweest die er nodig zijn voor de benodigde stempels etc. Georgens moet mee. Ze willen namelijk met eigen ogen zien of hij diegene is die in het paspoort staat.
GLA is echt geweldig. Het is hier ontzettend druk. Iedereen werkt hard en de nanny's en vrijwilligers doen goed werk. We hebben Evena vandaag even gezien en we hebben ook al gevraagd of we deze week Ziggy kunnen bezoeken. Lieve mensen het gaat goed met ons en ons kleine mannetje moet natuurlijk nog wennen maar hij heeft al zijn mooiste glimlach getoond en hij heeft ook al lekker met ons geknuffeld.
Oma; hij heeft je ketting al om ;-) en de pop ligt bij hem in bed,
Lieve vrienden het gelukzakje en de vele lieve kaarten hebben ons onderweg gesteund. We zijn blij dat we er zijn en sturen jullie een Haitiaans kusje,
Ciao,
M & M & G.
-
27 Oktober 2009 - 00:53
Bill:
sjteut uch good! Proficiat pap en mam.
gr. Bill -
27 Oktober 2009 - 06:43
Melianthe:
Geweldig en bijzonder om jullie nu met z'n drieen te zien! Heel erg gefeliciteerd! Wat een mooi neefje krijgen we erbij. Veel groetjes uit Sittard! Ook van oma Tonny.We zullen haar foto's laten zien.
LIefs Melianthe, Wilbert en Keez. -
27 Oktober 2009 - 07:02
Ruben's Posse:
We zitten jullie supermooie verhaal te lezen en alle herrineringen komen glijk weer terug. Geweldig, we zijn zooo blij voor jullie. Zo te zien is Georgens net ze blij mnet zijn pappa en mamma als andersom. Dikke proficiat!! We kunnen niet wachten tot het zaterdag is en we jullie op het vliegveld mogen binnen schreeuwen!!! -
27 Oktober 2009 - 07:03
Judith:
jeetje kippevel!! Heerlijk voor jullie!!! En wat een leuk gezinnetje :-) mauriceke geniet maar van die poepluiers want daar komen er nog veeeeeel meeeer van.. als volleerd petetante weet ik er alles van hihi... geniet lekker en knijp inderdaad maar eens af en toe in jullie arm samen :-) -
27 Oktober 2009 - 07:08
Patries En De Rest:
Het is altijd zo geweldig om die eerste foto's van het gezinnetje samen te zien. Wat een geweldig plaatje. Geniet nog van die korte periode samen met zijn drietjes en we zijn zo benieuwd zaterdag.
Groetjes,
Patries, Paul en Djoun -
27 Oktober 2009 - 07:17
Rob En Marina:
Ongelofelijk, zo lang gewacht en dan nu toch eindelijk samen als een gezinnetje! We dromen helemaal weg: dit willen wij ook!
Superdepuuperdepuup.
GENIET!
XXX
Keppel -
27 Oktober 2009 - 08:13
Mama:
hoie lieve kinderen,
Eindelijk is het zover, het is een wonder. na al die roermoerige tijd,ons kindje bij ons te hebben.
Kieke en Georgens samen wat een geluk. kus mama -
27 Oktober 2009 - 08:24
Fam Geuze:
Heerlijk,wat een gevoel,een pracht plaatje ,jullie zijn dan eindelijk een gezin!!Heel herkenbaar....wat vliegt de tijd snel,waar jullie zitten is voor ons alweer bijna 4 maanden geleden...
Voor je het weet,zijn jullie samen weer thuis!!!
geniet
rinus,anita,mathijs,meike,judith en peterson geuze -
27 Oktober 2009 - 09:00
Kristel:
YEAH!!!! Jullie zijn er!!
En hebben de kleine grote man al in jullie armen gesloten!! Nu niet meer loslaten he? ;-)
Wat een heerlijk kereltje! (en groot)
Geniet er maar lekker van!
Hopelijk zijn alle officiele zaken snel afgehandeld en kunnen lekker naar huis en van elkaar gaan genieten.
Geef hem een knuffel van me.
groetjes,
Kristel -
27 Oktober 2009 - 09:04
Romo Zöstere:
Waaaaaaaaaaaoooooooh!!!!!
Wat een overweldigend mooie plaatjes. Wat een geluk. Super om te horen hoe het is gegaan. Jullie zien eruit als puzzelstukjes die in elkaar vallen. Wat een warmte. Maar goed dat ik stoer ben;), want Moni kan haar traantjes bijna niet bedwingen. Georgens is een echt scheetje,of hij nou lacht of huilt, hij blijft je hart stelen.
Geef Evena een dikke knuffel van ons 2!!!!
Roger en Monique
-
27 Oktober 2009 - 09:15
Toine & Esther:
Gefeliciteerd met jullie prachtige zoon! Fantastisch om te zien dat hij bij jullie op schoot zit. Geef hem een dikke knuffel van ons allen. Groetjes vanuit Terschelling Toine, Esther, Finn en Kaj -
27 Oktober 2009 - 09:23
Marga:
Prachtige foto`s van een prachtig gezinnetje. Jammer dat jullie niet bij Brad en Lois in het guesthouse logeren, Brad had zich er zo op verheugd, maar jullie zullen Brad nog vast zien tijdens het eten. Vertel ze maar dat het super gaat met Mergeline. Heel veel succes bij de ambassade, gaat vast goed komen. Geniet maar fijn van jullie kleine lieve mannetje.
Heel veel liefs Marga Theo en Mergeline -
27 Oktober 2009 - 09:47
Tom, Ingrid & Co:
Woorden schieten tekort bij al dit moois, tranen van geluk komen in de plaats! Van harte gefeliciteerd, lieve Maurice en Mireille, met zo'n prachtige zoon! Geniet ervan!!
xxx -
27 Oktober 2009 - 10:42
Nicole Penders:
Poeh...ongelooflijk.. wat heerlijk dat jullie je menneke eindelijk in de armen houden! Jiehaa...Proficiat!!!!
Liefs Niek
-
27 Oktober 2009 - 11:09
Jeanne,Ron En Dilini:
Wat een geweldig mooie eerste gezinsfoto!!! Eindelijk bij elkaar. Wat een geluk stralen jullie uit. We zijn zo superdeduuper blij voor jullie. We wilde zo graag dat het al zaterdag was zodat we jullie lekker kunnen knuffelen.
Heel veel liefs de Siesterwieten -
27 Oktober 2009 - 11:36
Mari En Barry:
Hallo mama, papa en Georgens,
Heerlijk om jullie verhaal te lezen. Het geluk straalt er van af. We wensen jullie heel veel sterkte en vooral veel succes morgen bij de ambassade. Neem maar veel speelgoed mee;-)
Dikke kus,
MI en Barry -
27 Oktober 2009 - 13:38
De Steentjes:
Leef Georgens, Moories en Miereijhuuuh...
Heel ver weg en toch al steeds dichterbij...
Alweer bijzonder!
(psies)
Kusje!
PiekePelleJipIngridBart -
27 Oktober 2009 - 14:16
Janneke:
Wat een prachtige foto's van een supermooi mannetje met hele trotse ouders!! Gefeliciteerd papa en mama met jullie zoon!!!!!!!
Geniet lekker van jullie tijd in GLA, wij vonden het heel bijzonder.
Liefs van Janneke, Hans, Lairson en Marjorie. -
27 Oktober 2009 - 16:04
Henry & Christel:
hé hé het weblog lag eruit tot nu toe!! Balen..maar dan nu eindelijk de lang verwachte foto's. Wat geweldig om te zien. -
27 Oktober 2009 - 17:31
Marga:
En? Al plat aon 't kalle?
Lijkt me ook wel moeilijk om gelijk te moeten opvoeden, maar dat is jullie vast wel toevertrouwd.
Dikke knuffels uit Ees. -
28 Oktober 2009 - 11:25
Syrus :
Hoi Maurice & Mireille,
Ik heb het verslag vol spanning gelezen. Het las als een echte roman ;-)
Maar ja, plaatjes zeggen meer dan 1000 woorden: One happy family!
Ik loop achter dus ga nu snel de andere verslagen lezen!
greetzzzz,
Syrus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
